De band waarvan de leden in diverse Finse bands spelen/speelden, waarvan Ensiferum, Impaled Nazarene en Finntroll de bekendste zijn, zwelgt in melancholieke klanken, maar tapt duidelijk uit een ander vaatje dan de genoemde landgenoten van Sentenced. Oude Paradise Lost en Katatonia (zowel oud als nieuw) zijn bij mij meteen namen die opkomen bij de zwaarmoedige muziek van Rapture.
De wat ruigere gitaarpartijen worden afgewisseld met schone melodieën en cleane passages. De zang varieert van een diepe grunt tot een cleane en treurende zang. De luisteraar wordt door de band meegenomen in een droom waarin hij langzaam maar zeker wegdrijft in een bos en de zoete klanken die hij hoort mooi, maar ontzettend treurig tegelijk zijn.
Op tekstueel vlak kan wel de vergelijking met Sentenced gemaakt worden, in het eerste nummer ‘Misery 24/7’ zijn alcohol en de verschillende vormen van zelfdoding present. Rapture gaat echter een stuk poëtischer te werk en druipt de zwaarmoedigheid en somberheid er van alle kanten vanaf.
Rapture heeft met Silent Stage een album afgeleverd dat zich ideaal leent voor koude herfstavonden. Het niveau van een oude Paradise Lost of Katatonia wordt nog niet gehaald maar de band is zeker op de goeie weg.
Tracklist:
1. Misery 24/7
2. The Past Nightmares
3. I Am Complete
4. For The Ghosts Of Our Time
5. Silent Chrysalis Stage
6. Dreaming Of Oblivion
7. The Times We Bled
8. Cold On My Side
9. Completion 04:36
