Twee jaar later is er dan het tweede album van DevilDriver. De bezetting is iets gewijzigd; gitarist Evan Pitts heeft het veld geruimd, en is vervangen door Michael Spreitzer. Voor de sound had dit weinig gevolgen, gelukkig. Het ligt allemaal netjes in het verlengde van het debuutalbum. Hier en daar is wel wat meer melodie toegevoegd, maar de agressie is er nog altijd, en komt voornamelijk voort uit de snijdende riffs, en Fafara's manier van zingen. Misschien surfte de band een beetje mee op de metalcore golf die de laatste jaren door Roadrunner liep, maar gelukkig weet DevilDriver zich daarvan te onderscheiden door toch wat meer deathmetal invloeden in de nummers te stoppen, en geen cleane, zeikerige zangstemmen te gebruiken.
Colin Richardson produceert, dus het zit wel snor met het geluid. Het enige probleem met het album is dat de nummers minder pakkend zijn dan die op het debuutalbum. Ok, het is te horen dat de bandleden gegroeid zijn als muzikanten en songwriters, maar toch mist er iets. Misschien komt het omdat het debuutalbum als donderslag bij heldere hemel kwam, en het nu wat te vertrouwd klinkt. Al met al is het geen slechte plaat, maar toch raad ik het debuutalbum aan.
Tracklist:
1. End Of The Line
2. Driving Down The Darkness
3. Grinfucked
4. Hold Back The Day
5. Sin & Sacrifice
6. Ripped Apart
7. Pale Horse Apocalypse
8. Just Run
9. Impending Disaster
10. Bear Witness Unto
11. Before The Hangman's Noose
12. The Fury Of Our Maker's Hand
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
