Presto Ballet, de nieuwe de nieuwe progressieve rockband van Metal Church gitarist Kurdt Vanderhoof, brengt in juni dit jaar haar debuut Peace Among The Ruins uit. Ze hebben gekozen voor een modern geluid, dat de atmosfeer uitademt van de jaren zeventig progressieve rock, zoals bijvoorbeeld bands als Yes en Kansas, maar hier en daar ook wel een vleugje King Crimson, dat voornamelijk komt door het vele gebruik van de mellotron op Peace Among The Ruins. Om dit verwezenlijken hebben zij alleen gebruik gemaakt van analoge synthesizers, een Hammond-orgel en echte mellotron-geluiden. Kortom oude prog in een modern jasje.
Het album ademt een zeer positieve sfeer uit. Het geluid en de arrangementen van de instrumenten zijn fris. Bovendien weet Zanger Scott Albright met zijn echte, ietwat ruwe, seventies stem het geheel nog wat sfeervoller te maken. Een ideale combinatie. De up-tempo nummers overheersen met als absolute topper het nummer Speed of Time. Het ingetogen Find The Time mag er echter ook zijn.. Afwisseling is er op Peace Among The Ruins genoeg, want elk nummer lijkt een ander stukje progressieve rock te belichten. Tijdens het opgewekte Sunshine horen we bijvoorbeeld wat Indiase geluiden terug, zoals we die kennen van Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band van de Beatles.
Het grote minpunt van Peace Among The Ruins is dat het weinig nieuws of origineels biedt. Buiten dat is het debuutalbum van Presto Ballet een zeer aangenaam progrock-album, dat bij fans van dit genre zeker in de smaak zal vallen.
Tracklist:
1. Peace Among The Ruins
2. The Fringes
3. Seasons
4. Find The Time
5. Speed of Time
6. Sunshine
7. Slave
8. Bringin’ It On
