Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden dat The Vintage Caravan uitstekend voor de dag kwam met zijn tweede studioalbum Voyage (2014). De retro-hardrock van deze piepjonge IJslanders klinkt gretig, energiek en opvallend verfrissend. Inmiddels zijn we zeven jaar en drie albums verder. De muzikanten zijn inmiddels mid-twintigers en nog steeds behoorlijk jong, maar muzikaal is de groei op de vijfde langspeelplaat Monuments duidelijk hoorbaar.

Op muzikaal vlak is er weinig veranderd. De songs zijn nog steeds diep geworteld in jarenzeventighardrock met hier en daar een moderne twist. De tracks klinken afwisselend opzwepend, psychedelisch en bij vlagen erg pakkend. Hier en daar maakt het trio uitstapjes naar prog en stonerrock, maar uit het merendeel van de tracks blijkt vooral de liefde voor de “classic” hardrock uit de seventies nog niet gedoofd.

De groei van de band komt vooral naar voren in de songwriting. De liedjes op Monuments klinken allemaal net wat completer, waarbij alle charmes van de sound en kwaliteiten van de muzikanten optimaal naar voren komen. Dat hoor je in Crystallized en Whispers het best. Het zijn songs waarin de opzwepende ritmes, stuwende gitaarriffs en pakkende melodieën elkaar in rap tempo opvolgen en aanvullen.

The Vintage Caravan weet het allemaal net wat efficiënter te verpakken in hun composities. Dat wil niet zeggen dat er geen ruimte meer is voor langere songs. In Forgotten wagen de IJslanders aan een acht minuten durende epische track waarin de tijd wordt genomen. De band flirt nadrukkelijker met prog, waarbij vooral de lange gitaarsolo tegen het einde er zeker mag zijn. Wat verder opvalt, is dat de band betere melodieën schrijft die erg lekker in het gehoor liggen. This One’s For You is daar een goed voorbeeld van. De melodie doet sterk denken aan David Bowie’s As The World Falls Down. Wat op zich niet vreemd is als je bedenkt dat de heren Bowie-liefhebbers zijn.

The Vintage Caravan doet geen opzienbarende nieuwe dingen op Monuments. De band klinkt volwassener, zonder dat daarbij oude charmes verloren gaan. Het is weer net een stap in goede richting. Mochten de vorige platen je kunnen bekoren, dan is Monuments zeker de moeite van het aanschaffen waard.