Alcatraz
Enquête

Marco van Basten vond het maar niks dat Linkin Park voor de aftrap van de Champions League-finale op 31 mei een optreden verzorgde. Wat vind jij van de Amerikaanse gewoonte om grote sportwedstrijden op te vrolijken met een concert?

Geweldig, ook voor aanvang van de wedstrijd
Prima, maar niet voor het duel wanneer de spelers zich willen opwarmen
Dat is iets voor pop-acts, niet voor heavy bands als Linkin Park en Gojira
Zo’n muzikaal optreden is onzin, het publiek komt voor de sportwedstrijd
Sport is kut, laat die band elders een eigen concert doen voor hun fans
Van mij hoeft het niet, maar ik gun zo’n band wel de extra exposure
Normaliter vind ik het een goed idee, maar Linkin Park was echt slecht
anders, namelijk:

[ Uitslag | Enquêtes ]

    10 juni:
  • Whitechapel
  • 11 juni:
  • King Diamond, Paradise Lost en Angel Witch
  • Myles Kennedy
  • W.A.S.P.
  • 12 juni:
  • Man as Plague, Gallamesh en Everything Decays
  • 13 juni:
  • Into The Grave
  • Man as Plague en The Unslain
  • 14 juni:
  • Into The Grave
  • Man as Plague
  • Sorcerer
  • 15 juni:
  • Into The Grave
Kalender
Vandaag jarig:
  • Adam "Nergal" Darski (Behemoth) - 48
  • Ernie C. (Body Count) - 66
  • Howlin' Wolf† - 115
  • Johan Ericson (Draconian) - 46
  • Juhana Karlsson (Amoral) - 42
  • Magnus Rosén (Hammerfall) - 62
  • Marko Paasikoski (Sonata Arctica) - 47
  • Martin Orford (IQ) - 66
  • Mickey Curry (Bryan Adams) - 69
  • Peter Gale (Sweet Sorrow) - 45
  • Robert Hampson (Loop) - 60
Review

Ablaze My Sorrow - Among Ashes And Monoliths
Jaar van release: 2021
Label: Black Lion Records

Ablaze My Sorrow - Among Ashes And Monoliths

We gaan naar Göteborg, waar begin jaren negentig dankzij met name At The Gates, Dark Tranquillity en In Flames de melodieuze death metal ontstond die tot op de dag van vandaag zeer geliefd en invloedrijk is. Destijds schoten de nieuwe bands als paddenstoelen uit de grond, maar ze bleven veelal in de schaduw staan van de grootste bands uit de “Gothenburg scene”.

Ablaze My Sorrow is daar een voorbeeld van. De groep werd in 1993 opgericht als Mournful en bracht in 1996 onder de huidige naam het debuut If Emotions Still Burn uit. De snelle, rebelse eersteling werd gevolgd door twee volwassener platen voordat de groep in 2006 ontbonden werd. In 2013 pakte het kwintet de draad weer op om in 2016 met Black de eerste full-length in veertien jaar uit te brengen. Zanger Kristian Lönnsjö moest in 2019 stoppen vanwege kanker. Jonas Udd (ex-The Incarnation) is zijn opvolger.

Het grootste verschil met voorheen is de vocale diversiteit. We moesten het tot nu toe bijna altijd doen met screams, maar op Among Ashes And Monoliths toont de nieuwe man achter de microfoon van meerdere markten thuis te zijn. Hij kan niet alleen screamen, maar ook grunten en in Black Waters verrast hij in positieve zin met cleane zang. Daar blijft het niet bij, want hij waagt zich ook nog aan getormenteerde proclamaties. Af en toe komen de namen van Mikael Stanne en Tomas Lindberg (het harmonieuze Dark Chasms) in gedachten op, maar in vergelijking met de Dark Tranquillity- en At The Gates-zanger kan Udd meer, want in Black Waters komt hij ook met hardcore-achtige bijdragen. Daarnaast dragen twee gastvocalisten, te weten Ulf Blomberg (Palmless, ex-Inhale) en zangeres Jonna Enckell (ex-The Project Hate MCMXCIX), hun steentje bij aan de afwisseling.

Geen idee of het komt door het bovengemiddelde kunnen van hun nieuwe frontman, maar de andere leden lijken geïnspireerd te zijn. De nieuwe songs klinken namelijk fris, gemotiveerd en geïnspireerd. Het album luistert lekker weg en er komen veel prima tremoloriffs aan bod. Het wiel wordt niet opnieuw uitgevonden, maar zolang de ideeën goed zijn en de muziek voor een energieboost zorgt, valt er weinig te klagen. De melodieuze riffs kronkelen mooi om elkaar heen en zijn een lust voor het oor.

Er is meer afwisseling dan ooit tevoren. Het raggende aspect van de jaren negentig is er nog beslist, zoals het agressieve Nonexistence en het uitstekende At The Grave Of Giants aantonen, maar in laatstgenoemde is er ook nog ruimte voor een melodieuze passage. Meer dan voorheen gaat het gas van het pedaal. Her Cold Embrace komt in de buurt van Tribulation (wel jammer van de iets voorzichtige vrouwelijke gastvocalen) en The Cavernous Deep is een combinatie van melodieuze en punkrock.

Met Jonas Udd beleeft Ablaze My Sorrow als het ware zijn tweede jeugd. Among Ashes And Monoliths is een zeer degelijke, afwisselende en geïnspireerde plaat. Degelijk vanwege de aan de jaren negentig herinnerende melodeath, afwisselend en geïnspireerd vanwege de vocalen van Udd en de instrumentale variatie die daardoor aangemoedigd wordt. Hoogtepunten zijn de tracks die wat meer inventiviteit laten horen. Mede daardoor is deze vijfde full-length een geslaagde plaat, die in de smaak zal vallen bij fans die niet genoeg kunnen krijgen van melodieuze death metal, Göteborg-stijl.

Tracklist:
1. My Sorrow
2. Among Ashes And Monoliths
3. Black Waters
4. Grit
5. Her Cold Embrace
6. At The Graves Of Giants
7. Dark Chasms
8. The Cavernous Deep
9. Nonexistence
10. March Of The Eldricht Spawn
11. The Day I Die
12. Frihet Framför Feghet

Score: 75 / 100

Reviewer: Jeffrey
Toegevoegd: 18 februari 2021

Pitfest Iron Maiden Rock Legends Special

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2025 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.