Black Therapy opereert dus in de schaduw van zijn veelal Finse evenknieën. Desondanks is Echoes Of Dying Memories al het derde album van de band. Het is een schijf die zeker in de smaak zal vallen bij liefhebbers van bovengenoemde groepen. De melodieuze death metal van het gezelschap zit namelijk vol met smaakvolle, harmonieuze gitaarmelodieën en stemmige sfeerpaletten in de vorm van subtiel, akoestisch gitaarwerk. Frontman Giuseppe Di Giorgio beschikt bovendien over een lekker raspend stemgeluid dat niet al te gepolijst klinkt. Het agressieve randje geeft de muziek een zeer welkome, aanvullende ‘punch’ mee en voorkomt dat het geheel te zoetsappig of lieflijk klinkt.
Al in de heerlijk sombere openingstrack Phoenix Rising strooien gitaristen Andrea Mataloni en Davide Celletti met melodielijnen die een genot voor het oor zijn. Ideal is wat steviger en neigt naar ouderwetse, melodieuze death metal. Het titelnummer begint dan weer met uitgerekte doom/deathriffs die aan Draconian doen denken. Deze track ontpopt zich tot een van de hoogtepunten, waarin vooral Di Giorgio zich mag onderscheiden met gevarieerde grunts en langgerekte screams. Ook het krachtige, gevarieerde Burning Abyss maakt indruk. De track kan zich zelfs meten met het betere werk van Insomnium. Zo laveren de Italianen in het Scandinavische schemergebied tussen melancholische melodeath en smaakvol gebrachte, statige doom.
Met een speelduur van net drie kwartier is Echoes Of Dying Memories precies lang genoeg om het opgebouwde momentum vast te houden. In het afsluitende Ruins maakt Sami El Kadid (Adimiron) nog even zijn opwachting als gastzanger, maar Di Giorgio en co kunnen het prima op eigen houtje af. Echoes Of Dying Memories is een plaat die meer aandacht verdient dan deze tot nu toe heeft gekregen. Het is de perfecte muziek om de donkere, gure herfstdagen mee in te gaan.
Tracklist:
1. Phoenix Rising
2. Ideal
3. Echoes Of Dying Memories
4. Dreaming
5. Rejecting Me
6. The Winter Of Your Suffering
7. Burning Abyss
8. Scars
9. Ruins
