Betonmuziek. Dat is de letterlijke vertaling uit het Zweeds van Konkret Musik, de titel van het zesde album van het uit Stockholm afkomstige Gösta Berlings Saga. Hoewel de titel anders doet vermoeden hebben we hier niet te maken met kille, logge metalmuziek. De twaalf instrumentale liedjes zijn een avontuurlijke mix van krautrock, progressieve elektronica en avant-garde.

Gösta Berlings Saga, vernoemd naar de gelijknamige Zweedse roman van Selma Lagerlöf, telt vijf muzikanten. De groep timmert al zestien jaar aan de weg en heeft met Detta Har Hänt (2009) en Sersophane (2016) al uitstekende platen op zijn naam staan. Al vanaf het begin vervullen synthesizers en keyboards een prominente rol in de composities van de Zweden. Op Konkret Musik is het toetsenwerk nog belangrijker geworden. Naast de gebruikelijke gitaar/basgitaar/drums-opstelling gebruikt de band onder andere een mellotron, elektrische piano en een groot scala aan minder gangbare synthesizers (waaronder een Moog Taurus bass pedal). Hierdoor meanderen de songs nadrukkelijker door krautrock-territoria, maar klinken de tracks ook cinematischer.

De band heeft op deze nieuwe plaat bewust gekozen voor kortere en compactere songs. Voor het eerst ontbreekt er een episch nummer van meer dan tien minuten. In plaats daarvan zijn er meer tracks die een veel uiteenlopender karakter hebben. Een uitstekende zet, want Konkret Musik klinkt dynamisch en rijk. Ook zijn de composities zelf erg sterk. In Vinsta Guldklocka, Basement Traps en met name To Never Return hoor je het zelfvertrouwen. Het komt goed naar voren dat deze muzikanten erg goed op elkaar zijn ingespeeld.

Mede door de diversiteit en contante kwaliteit van het songmateriaal is Konkret Musik een album dat blijft boeien en waarop je steeds nieuwe dingen blijft horen. Gösta Berlings Saga is hier duidelijk op de avontuurlijke koers. Zolang deze experimenteerdrift leidt tot uitstekende platen met individuele muzikale kunstwerkjes zoals deze, is dit alleen maar toe te juichen.