Verbluffend. Cattle Decapitation is one of a kind. De Californiėrs experimenteren al langer op eigenzinnige wijze met de meest extreme vormen van metal. Daarnaast staat de band voor dierenrechten, het behoud van onze planeet en is er bovenal veel haat jegens de verpauperende samenleving. Met boegbeeld en vocalist Travis Ryan, drummachine David McGraw en gitarist Josh Elmore staat het gezelschap ook live garant voor vuurwerk. Met argusogen is uitgekeken naar Death Atlas, de opvolger van het succesvolle The Anthropocene Extinction uit 2015. Het was dan ook weer hoog tijd voor wat misantropisch vertier.
Dat het pessimisme ook op deze nieuwe plaat weer hoogtij viert, is met het fantastische artwork al duidelijk. Afgaande op de songtitels moet je wel rasoptimist zijn om dat nog te ontkennen. De wereld staat in vuur en brand en wij zijn daar debet aan. Na een lange intro begint het oorgasme met The Geocide. De productie klonk nog nooit zo helder en clean. Het nummer sluit net als Be Still Our Bleeding Hearts naadloos aan in de discografie. Het opvallende verschil met al het eerder uitgebrachte materiaal is tijdens deze tracks al in lichte mate te horen. Tijdens Death Atlas slaat de experimenteerdrift van vocalist Travis Ryan namelijk compleet door naar ongekende hoogte. Het allesvernietigende tempo en verbluffende uitvoering van de deathgrind leidt de aandacht wellicht nog wat af. Vulturous is het razende startschot waarbij Cattle Decapitation een geheel nieuw level weet te bereiken. Tergend harde breaks, moordende drumsalvo's en sublieme gitaarpartijen laten een band in topvorm horen.
Het zijn vanaf dat punt vooral de unieke zanglijnen die ervoor zorgen dat de huid van de vingers afgelikt kan worden. Het eerder verschenen One Day Closer To The End Of The World en Bring Back The Plague zijn daar perfecte voorbeelden van. Oergrunts, ijzingwekkende screams en growls zorgen voor weerzinwekkende contrasten. Nooit eerder klonk de stem van Travis Ryan zo melodieus, brutaal en origineel tegelijk. Met enkele filmische tracks tussendoor, zet Cattle Decapitation de puntjes op de i. De thematiek van het album krijgt hier bovendien een extra boost door. De haat, agressie en pijn komt hard binnen. Absolute Destitute en het stampende Finish Them zijn het bewijs dat Cattle Decapitation de lijn onvermoeibaar door weet te trekken. Tijdens Time's Cruel Curtain en het nog meer uiteenlopende Death Atlas weet het gezelschap nog meer indruk te maken. Laatstgenoemde track is een waar kunstwerk dat bijna tien minuten duurt en is opgesplitst in twee gedeelten. Het nummer mondt langzaam uit in zwoel gezongen depressie. Progressive meets deathgrind. Dit is absoluut een plaat die over vele jaren nog steeds uit de kast word getrokken.
Op Death Atlas experimenteren de Amerikanen verder in een grijs en zeldzaam gebied. Hoewel de schijf bijna een uur aan muziek bevat en het overduidelijk geen easy listening is, weten alle compositorische pareltjes de aandacht met gemak vast te houden. Cattle Decapitation gaat voorop in de strijd en is niet bang om buiten geijkte paden te lopen. De muziek bevat een intelligente doch treurige boodschap. Het album klopt werkelijk van het begin tot eind. Uniek, vooruitstrevend en bovenal retestrak. Een mooi cadeau voor in de zak van sinterklaas of onder een (brandende) kerstboom.
Tracklist:
1. Anthropogenic End Transmission
2. The Geocide
3. Be Still Our Bleeding Hearts
4. Vulturous
5. The Great Dying
6. One Day Closer To The End Of The World
7. Bring Back The Plague
8. Absolute Destitute
9. The Great Dying II
10. Finish Them
11. With All Disrespect
12. Time's Cruel Curtain
13. The Unerasable Past
14. Death Atlas
