Dat lukt zeer aardig. Na een regenachtig intro kenmerkt het instrumentale Illumni Fhtagn zich door sludgy metal en een muur van stonerrockriffs en psychedelische elementen. De gitaarmelodieën zorgen vervolgens voor een sterk slot. El Lizard Birth is nog veelzijdiger met op interessante wijze black metal aan de mix toegevoegd, rauwe rockzang, bijna Dani Filth-achtige screams en folky melodieën à la In Mist She Was Standing van Opeth.

Cthuluminati is het sterkst als het sfeervol te werk gaat. Dat gebeurt onder andere in het goed opgebouwde, bijna twaalf minuten durende Svartálfr. Daarin versterken verschillende typen cleane gitaarklanken elkaar aan het begin. Een prima opbouw volgt met slepende, epische metal en grunts. Later in deze kolos is het heavy metal wat de klok slaat. A Thin Line, waarop het heerlijk meedeinen is, klinkt als een blackmetalband die doomy postpunk speelt.

Als je alles gehad denkt te hebben, krijg je black-’n-roll voor je kiezen in Supernatural Selection met een snufje stonerrock. Vanwege het swing- en headbanggehalte is dit aanvankelijk de meest aanstekelijke track, maar de geheimen van andere composities geven zich later prijs. In elk nummer zitten fantastische ideeën en de intensiteit waarmee de heren spelen, verdient beslist een compliment.

Vanzelfsprekend moet je dit fascinerende album een flink aantal keer beluisteren voordat je het op waarde kunt schatten en alle aspecten kunt doorgronden. Cthuluminati maakt het de luisteraar en zichzelf beslist niet makkelijk. Het levert een debuut op dat enerzijds moeiteloos boeit en anderzijds richtingloos aanvoelt. De liefhebber van avantgardistische muziek (A Thin Line), alsmede die een mix van Queens Of The Stone Age, Oranssi Pazuzu en Kvelertak waardeert, kan hier zeer waarschijnlijk goed mee uit de voeten. Ondanks de complexiteit biedt deze experimentele groep de luisteraar voldoende houvast met melodieën die blijven hangen.

Tracklist:
1. Illumni Fhtagn
2. El Lizard Birth
3. Svartálfr
4. Supernatural Selection
5. A Thin Line
6. Umibozu