Een promo van een Scandinavische band die hardrock met een retro-insteek speelt. Het voelt een beetje alsof je een biertje aangeboden krijgt op een feestje waar het gezellig is, maar je eigenlijk al genoeg hebt gedronken. Vooruit, nog ééntje dan! Zoals je weet is het ene biertje het andere niet. Het kan prima smaken, maar ook verkeerd vallen. Future Becomes Past - de debuutplaat van Redwolves - voelt een beetje als een biertje dat je toch geaccepteerd hebt, best lekker wegdronk, maar waar je je achteraf weinig van kunt herinneren.

Het klinkt misschien als een lullige vergelijking, maar feit is dat ik na de zesde luisterbeurt nog steeds behoorlijk blanco tegenover de muziek van Redwolves sta. En dat terwijl de Denen toch aardig wat dingen mee hebben. Zo heeft de groep met Rasmus Cundell een prima zanger, die de toch al energieke rocknummers een extra boost meegeeft. Hij heeft een mooi, clean stemgeluid en laat regelmatig hoge uithalen horen. Redwolves noemt zichzelf “modern classic heavy rock”. De songs hebben een duidelijke retrovibe met Deep Purple en Bad Company als belangrijkste referentiepunten. Toch staart de groep zich niet blind op het verleden en gooit deze het regelmatig over een moderne boeg.

Tegenover seventiesrockers als Plutocracy, Rigid Generation en Fenris staan het op stonerrock leunende The Abyss en Farthest From Heaven. In laatstgenoemde komt de groep met heftige blastbeats ineens verrassend uit de hoek. Maar het zijn vooral de langere composities The Pioneer en Voyagers waarin de groep uit Kopenhagen echt indruk maakt. Redwolves heeft dus wel degelijk wat te bieden. Ondanks de afwisseling komt de band op deze plaat nog te gezichtloos over. Deze band hoeven we nog niet af te schrijven. Er is echter nog wel wat sleutelwerk nodig als Redwolves de ambitie heeft om de rockwereld te gaan veroveren.