De experimenteerdrift met het gebruik van toetsen en zang ligt alweer een behoorlijke tijd in het verleden en op het vier tracks tellende schijfje laten de heren uitstekende brutal death metal horen. Desondanks is elke ruimte gevuld met extreme blastbeasts, hysterisch geschreeuw en dissonante, onplezierige, gierende gitaarriffs.

The Wretched Living trapt af en laat een hongerig Cryptopsy horen. De inmiddels langstzittende vocalist Matt McGachy brult chaotisch en schakelt moeiteloos tussen hoge screams en zwaar gebrom. Het is de geoefende luisteraar die daartussen de schoonheid hoort in de mix van instrumenten. De snelheid waarmee de band weet te schakelen tussen riffs en melodieën is absurd en grandioos tegelijk.

Wat volgt is achttien minuten gecontroleerde chaos waarin drumlegende Flo Mounier bewijst nog steeds tot de top van het genre te behoren, maar waarin ook gitarist Christian Donaldson en bassist Olivier Pinard hun waarde bewijzen. Complimenten zijn er dan ook voor de mix, waardoor elk van deze instrumenten helder naar voren komt. Brulboei McGachy heeft altijd het nadeel gehad in de schaduw te moeten staan van Lord Worm, maar weet Cryptopsy inmiddels naar zijn hand te zetten. Zo goed als in de dagen van None So Vile (1996) zal de groep niet meer worden, maar aan intensiteit heeft Cryptopsy weinig ingeboet en dat is na al die jaren noemenswaardig.

Tracklist:
1. The Wretched Living
2. Sire Of Sin
3. Fear His Displeasure
4. The Laws Of The Flesh