Net als de eerste staat deze vol met bombastische, symfonische metal met een speciale touch. Die touch wordt vooral door zangeres Zora Cock vormgegeven. Zij bezit bijzondere en magische gaven die Blackbriar een uniek karakter meegeven. Soms doet ze denken aan Kate Bush of Sharon den Adel, maar haar mystieke, melodieuze zangstem herken je uit duizenden en dringt diep door in de ziel van de luisteraar. Bovendien zorgt ze voor veel memorabele zanglijnen. Slechts Stone Cold Body is wat minder memorabel, maar daar staan vier blijvers tegenover die een heel positieve indruk achterlaten.

De heren om haar heen zorgen voor een solide instrumentale omlijsting, waarin vooral het sfeervolle toetsenwerk in positieve zin opvalt, zoals in het titelnummer en in het refrein van Cry Of A Banshee (met Devin Townsend-achtige riffs). Daarin neemt Zora je, net als op veel andere momenten, mee naar een andere wereld. Het is dan ook heerlijk zweven tijdens het beluisteren van deze ep, die als enig nadeel heeft dat de speelduur wat aan de korte kant is. Maar goed, het is een ep, dus dan kun je dat verwachten.

Het is niet zo gek dat de crowdfundingcampagne zo’n groot succes was. Net als Fractured Fairytales is het gelaagde en atmosferische We’d Rather Burn een erg fijne, typerende release die de fans zeer tevreden zal stellen, nieuwe liefhebbers zal verwelkomen en meer deuren voor deze groep zal openen. Als Blackbriar dit niveau weet te consolideren, staat de bandleden een mooie muzikale toekomst te wachten.

Tracklist:
1. I’d Rather Burn
2. Let Me In
3. Stone Cold Body
4. Cry Of A Banshee
5. Arms Of The Ocean