Er is geen gebrek aan female-fronted doom- of stonerbands. Sterker nog, de laatste jaren blijven er maar nieuwe groepen opduiken. Vaak lijkt het sterk op elkaar en gaat het om releases met enkele interessante tracks en voor de rest een hoop fillers. High Priestess is ook zo’n groep die uit het niets lijkt te komen. Dit enkel uit vrouwen bestaande doomtrio heeft veel positieve feedback gekregen op basis van zijn eerste demo’s. Niet zo gek dat Ripple Music deze dames heeft opgepikt en nu hun eerste plaat High Priestess uitbrengt.

High Priestess schiet op indrukkende wijze uit de startblokken. De eerste drie tracks zitten goed in elkaar. Firefly en Despise vliegen ondanks hun forse speelduur snel voorbij. De kunst zit hem bij deze tracks in de contrasten tussen de passages. Zo worden lieflijk klinkende vocalen probleemloos afgewisseld met grunts en gaan logge doomriffs naadloos over in psychedelisch klinkende passages. High Priestess weet deze contrasterende passages zo in de songs te verwerken dat ze harmoniseren met elkaar.

Waar High Priestess met Firefly, Despise en Banshee veelbelovend start, is het vervolg minder imponerend. Zo komt het opzwepende Take The Blame (ondanks de fraaie gitaarsolo en harmonieën) songtechnisch tekort. De stevig op Black Sabbath leunende track Mother Forgive Me blijft qua refrein weliswaar eenvoudig hangen, maar haalt niet het niveau van de eerste drie liedjes. Met Earth Dive sluit High Priestess kant b toch nog op een mooie manier af. Deze ingetogen ballade is prachtig ingezongen en bevat bovendien een heerlijke, melodieuze gitaarsolo en galmend gitaarwerk voorzien van wahwah-effecten.

Dat High Priestess zo vroeg al geprezen wordt, is een beetje een gevalletje van te vroeg juichen. Daarvoor is deze debuutplaat nog niet constant genoeg. Daar staat tegenover dat High Priestess zeker zijn momenten heeft. High Priestess is een aardige introductie, maar er is wel degelijk nog werk aan de winkel.