De ABBA-georiënteerde metal van Amberian Dawn zorgt overal voor veel positiviteit. Neem nou het optreden op FemME, waarbij de openingsact met een energiek optreden zelfs bij de grootste zuurpruimen een smile op het gezicht toverde met uptempo catchy tracks. Tegelijkertijd lieten de muzikanten horen over veel technische kwaliteiten te beschikken. Zijn deze ook terug te horen op de achtste plaat in tien jaar?
Darkness Of Eternity klinkt vooral vertrouwd. Neem nu de zanglijnen van het toegankelijke Sky Is Falling of highlight Maybe, ABBA ten top. En over die legendarische band gesproken: componist Tuomas Seppälä heeft in de studio van Benny Andersson de vintage instrumenten gebruikt om het geluid zo dicht mogelijk bij het originele geluid van bijvoorbeeld Lay All Your Love On Me te krijgen en dat is beslist gelukt (in onder meer Luna My Darling), al klinkt Darkness Of Eternity natuurlijk een stuk moderner.
Dat het ook anders kan laten de Finnen horen in Dragonflies. In dit avontuurlijke nummer komen de kwaliteiten van de muzikanten veel beter naar voren. Zowel power metal als prog zijn goed verwerkt in deze complexe track van bijna zes minuten met vakkundig soleerwerk en een cinematisch tweede deel. En er zijn meerdere voorbeelden. Luister maar eens naar Ghostwoman, dat een solo bevat van gitaarvirtuoos Elmo Karjalainen.
De nummers doen weinig voor elkaar onder, al zijn er uitschieters in de vorm van Maybe, Golden Coins en het filmische Symphony Nr. 1, Part 2 – Darkness Of Eternity, dat logischerwijs een vervolg is op het eerste deel dat op voorganger Innuendo (2015) staat. Het verhaal gaat over een kleine meisje. Ze is een heleres. De ouderlingen verbranden haar levend in een doodskist. Daar probeert ze uit te komen. Het donker vraagt haar om de eeuwige wals te dansen. Het verhaal krijgt een vervolg met deel drie, dat vertelt hoe ze de boze heks wordt van het magische bos. Er is daarmee zowel muzikaal als tekstueel een verband tussen de drie meest recente releases.
Zo wisselt de achtste plaat (in nog geen tien jaar tijd) tussen makkelijk in het gehoor liggende, lichte, vrolijke (powermetal)songs en nummers die meer uitdaging bieden. Opvallend zijn de verbeterde productie (mooie drumsound) en het veelvuldige gebruik van synthpartijen en -geluiden die herinneren aan de jaren zeventig en tachtig. Amberian Dawn stelt zijn fans tevreden met wederom een goede en vertrouwde plaat.
Tracklist:
1. I’m The One
2. Sky Is Falling
3. Dragonflies
4. Maybe
5. Golden Coins
6. Luna My Darling
7. Abyss
8. Ghostwoman
9. Breathe Again
10. Symphony Nr. 1, Part 2 – Darkness Of Eternity
