Youngblood Supercult maakte vorig jaar indruk met zijn tweede langspeler High Plains. De groep ging van de dertien-in-een dozijn-stoner van het debuut naar een album waarop een duidelijke eigen inbreng te horen is. High Plains bevat naast de onvermijdelijke Black Sabbath-verering ook invloeden uit de folk, blues en Americana. Op de opvolger hebben we niet lang hoeven wachten, want een jaar later is die alweer verschenen. Met de mooie, cynische albumtitel The Great American Death Rattle en het fraaie artwork maakt de groep uit Kansas al een goede start.

De band klinkt op The Great American Death Rattle op het eerste gehoor niet heel anders dan op High Plains. Toch zijn de muzikanten hoorbaar gegroeid in hun kunnen. Gitariste Bailey Smith maakte op de vorige albums al indruk met haar soulvolle, bluesy soleerwerk. Op de nieuwe plaat lijkt het alsof ze nog wat extra zelfvertrouwen getankt heeft, want de gitaarstukken zijn avontuurlijker en veel uitgebreider opgezet. Ook bij de ritmesectie is dat zelfvertrouwen goed te horen. David Merills stemgeluid heeft nog steeds iets melancholisch over zich. Wel is zijn zang veel minder ingetogen en kiest hij vaker voor krachtige, lang aanhoudende uithalen, die hij niet altijd even makkelijk lijkt te halen.

Waar High Plains met Monolith, White Nights en Down 75 enkele rustigere songs heeft, die een bepaalde mystiek uitstralen, is The Great American Death Rattle iets meer rechttoe rechtaan. De songs zijn iets steviger en minder afwisselend. Daar staat tegenover dat de composities wel beter in elkaar zitten. De titeltrack, Burning Messiah, Draugr en Sticky Fingers zijn misschien wel de beste songs van Youngblood Supercult tot dusver.

Het was allesbehalve een straf geweest wanneer de ingezette koers op High Plains een vervolg had gekregen. Hoewel die plaat meer sfeer ademt, is The Great American Death Rattle compositorisch een beter album. De band is onlangs weer gaan touren nadat gitariste Smith hersteld was van een schotwond in haar hand, die ze opgelopen heeft tijdens het schoonmaken van haar pistool deze zomer. Of de groep binnenkort nog een Europese tour gaat plannen, is dus nog maar de vraag. Gelukkig hebben we de albums nog.