We kennen jou en jouw broer Ivor van Non-Divine. Is die band nog actief?
Het is rustig. De andere jongens hebben een erg goede baan, zijn inmiddels getrouwd en zijn vader geworden. Dat maakt concrete plannen maken met Non-Divine lastig. Dat is niet erg. Gelukkig zijn is immers het belangrijkste voor ons en we hebben geen haast. Er zijn inmiddels meer dan genoeg sterke nummers voor een nieuwe plaat. Die muziek lijkt in de verste verte niet op Lucifer's Cold Embrace. Geen enkele riff is ooit bestemd geweest voor Non-Divine of andersom. Die twee staan voor mij compleet los van elkaar.
Je deelt de voorliefde van jouw vriendin voor Naglfar en Dissection. Het schrijven en componeren van enkele songs voor haar liep uit de hand en dat resulteerde in Lucifer’s Cold Embrace. Wat vindt zij van het eindresultaat?
Ze vindt het helemaal geweldig. Alle muziek van Lucifer's Cold Embrace is nog steeds in de eerste plaats opgedragen aan haar. Het is zelfs zo dat alle riffs die ik schrijf eerst door haar worden goedgekeurd voordat ik er verder mee ga. Het is ontzettend fijn om zonder andere bandleden alsnog een filter te hebben. Niet alles wat je schrijft als muzikant is even sterk, of het past niet helemaal in de stijl die je voor ogen hebt. Daar ben je soms best blind voor. Zonder haar zou ik niet alleen nooit begonnen zijn met Lucifer's Cold Embrace. De muziek zou niet hetzelfde zijn.
Lucifer’s Cold Embrace is een soloproject en je doet alles in eigen beheer. Hoe ben je met muziek in aanraking gekomen en wat heb je moeten doen om het huidige niveau te bereiken?
Ik kom uit een muzikaal gezin, waarin iedereen een instrument bespeelt. Ik ben als kind ooit begonnen met piano spelen en ben rond mijn negende overgestapt op gitaar. Mijn voorliefde voor metal heb ik van mijn broer, waar ik hem eeuwig dankbaar voor ben. Ik heb zeer veel tijd doorgebracht met het meespelen van metalplaten. Down van Sentenced en Digimortal van Fear Factory behoorden tot mijn favorieten. Ik heb nooit les gehad en nooit tabs gebruikt. Het was gewoon een kwestie van luisteren en doen. Ik wilde, dat wat ik uit mijn speakers hoorde komen, strak klonk. Er gingen flink wat jaren overheen voordat dat in de buurt kwam. Van de manier waarop ik gitaar heb leren spelen, ondervind ik nog steeds de gevolgen. Ik pak muziek snel op en speel strak, maar dingen zoals snelle solo's, waar nooit mijn aandacht lag, daar heb ik erg veel moeite mee. Vandaar dat ik die dan ook gewoon niet schrijf.
Eind 2016 bracht je de ep Sovereign Heresy uit. Ik kwam alleen goede recensies tegen. Hoe kijk je terug op de muzikale ontwikkeling in de afgelopen twee jaren?
Ik stond zelf best te kijken van die goede recensies eerlijk gezegd. Ook al was de release nog zo klein, als eenzame muzikant ben je erg naakt als alle eventuele kritiek op je eigen schouders belandt. Met die reviews was ik dan ook ontzettend blij, ook omdat Sovereign Heresy voor mij de vuurproef was van een flink aantal dingen. Niet alleen was het de eerste keer dat ik in dit genre muziek heb geschreven. Hetzelfde geldt voor het programmeren van een strijkorkest en koren, het artwork, de productie en alles wat met zang te maken heeft. In de afgelopen jaren zijn die jasjes dan ook veel beter gaan zitten. De koren en het strijkorkest zijn aangevuld met hout- en koperblazers en piano. Het artwork is mooier en uitgebreider, de productie is van een hoger niveau en de zang is er zoveel op vooruit gegaan. Ik klink bijna als iemand anders. Zang heeft veel te maken met zelfvertrouwen en ik heb nu gewoon mijn scheur helemaal opengetrokken, zonder de angst dat ik het niet zou kunnen. Vol gas. Heerlijk. Vooral in een nummer als Legion is dat goed te horen.
Begin vorig jaar was het plan om The Elegy Of Lilith als tweede ep uit te brengen. Het is een volledig album geworden, dat eind vorig jaar klaar was. Waarom is de release uitgesteld?
Het plan was inderdaad dat The Elegy Of Lilith een ep zou zijn, die in 2017 uit zou komen. Nadat ik een zesde nummer had geschreven dat er ook bij hoorde, was het voor mij duidelijk dat het een volledig album zou moeten worden. Achteraf gezien ging daar veel meer tijd in zitten dan ik had gedacht, omdat ik geen half werk wilde afleveren. Het moest niet zomaar een verzameling nummers worden, maar van begin tot eind één muzikaal geheel, met terugkerende muzikale thema's, veel afwisseling en veel dynamiek. Op een gegeven moment was het voor mij duidelijk dat die deadline niet meer te halen was. Ik heb toch alles op alles gezet om het album vóór de jaarwisseling klaar te hebben. Dat heeft mij veel slapeloze nachten bezorgd in de laatste paar weken. Op 31 december 2017 is het me dan toch gelukt. Dacht ik. Al snel bleek dat die slapeloze nachten een erg slechte uitwerking hadden op het resultaat. Het was haastwerk geworden. In relatieve rust heb ik toen veel herschreven, opnieuw gearrangeerd, opnieuw opgenomen, een nieuw logo laten maken, nieuw artwork gemaakt, veel getweakt aan de productie en ik ben niet gestopt met her-mixen en her-masteren tot ik echt blij was met het resultaat. En blij toe, want het album is er echt veel beter op geworden.
Je noemt naast Naglfar en Dissection ook Dimmu Borgir als inspiratiebron. Ik herken meer overeenkomsten met Carach Angren dan met Dimmu Borgir. Wat is jouw mening daarover?
Ik zie vaker dat mensen het vergelijken met Carach Angren, maar daar heb ik zelf nooit naar geluisterd. Dat kan ik alleen afschrijven als toeval. Bij het begin van Lucifer's Cold Embrace heb ik samen met mijn vriendin een lijst gemaakt van veertien songs, die de spreekwoordelijke straat zou worden waarin de muziek van Lucifer's Cold Embrace zich zou afspelen. Naast veel nummers van Dissection, Naglfar en Dimmu Borgir staan daar ook songs van Old Man's Child en Immortal op overigens. De invloed van Dimmu Borgir is misschien iets duidelijker als je denkt aan Hybrid Stigmata en Puritania. Ik vind het zelf belangrijk dat de muziek nooit te veel van die playlist gaat afwijken, maar ook dat het er niet te veel op gaat lijken. Invloeden zijn leuk, maar plagiaat niet. Ook al is de spreekwoordelijke straat goed geasfalteerd, het blijft muziek die ik zelf schrijf en dan zal het ook invloeden hebben die niet op die lijst staan. Op The Elegy Of Lilith hoor ik bijvoorbeeld iets van Opeth en Carcass terug, maar iedereen zal er weer iets anders uit halen.
Je zou The Elegy Of Lilith bijna een conceptalbum kunnen noemen, met het scheppingsverhaal als inspiratiebron en Lilith als rode draad. Wat bracht je op dit thema?
De titel The Elegy Of Lilith had ik al snel verzonnen, omdat ik het simpelweg tof vond klinken. Het was in het begin de werktitel van de eerste ep, maar ik kon het niet kwijt in de teksten en dus heb ik het tot de opvolger bewaard. Nadat ik mijzelf in die hoek had geschreven, moest ik me bedenken wat het eigenlijk zou betekenen. Lilith is in de joodse scheppingsmythe de eerste vrouw van Adam, die is verbannen uit het paradijs omdat ze te veel een eigen wil had. Ze werd vervangen door de veel gehoorzamere Eva. Maar wat zou haar treurdicht zijn? Mijn idee was de mensheid, iets wat ze volgens mijn teksten nooit gewild zou hebben. Creatie, haat voor de mensheid, verering van Lilith en het belang van een eigen wil zijn dingen die inderdaad veel terugkomen in de songs. De rode draad die door de muziek loopt, is echter veel dikker dan die van de teksten, dus een echt conceptalbum zou ik het niet noemen.
Hoe gaat het schrijven van muziek en teksten bij jou in zijn werk?
Qua muziek verschilt het. Meestal komen de individuele riffs eerst. Ik heb een refrein of couplet en verzin daar de rest omheen. Dat gaat lang niet altijd op de gitaar. Vaak komen de strings eerst, soms de bas en soms komt een idee opzetten onder de douche of op de fiets. Nadat ik dat heb samengevoegd, levert dat meestal een nummer op. Soms ontstaan er losse riffs waar ik op dat moment niets mee kan. Een goed voorbeeld zijn de eerste vier riffs van Lucifer's Cold Embrace. Drie daarvan staan op Sovereign Heresy, de vierde is het refrein van Oubliette. Oubliette was het eerste nummer waar ik mee begon voor The Elegy Of Lilith, maar het duurde lang voordat het nummer af was. Niets leek te werken in combinatie met het refrein, totdat ik het hele nummer twee keer zo snel maakte. Alles klopte. Bij dit album heb ik ook specifiek songs en riffs geschreven die het album als geheel naar mijn mening nodig had. Hoe dan ook, de nummers zijn al helemaal af voordat ik met de teksten begin. Dan komt de vraag waar de teksten over moeten gaan. Daarvoor is de sfeer die het nummer heeft gekregen bepalend. Abyssal Descent bijvoorbeeld klinkt erg melancholisch, dus heb ik daar een tekst bij verzonnen over het schrijven van een zelfmoordbrief.
Over welke track ben je zelf het meest tevreden?
Ik vind het moeilijk om een favoriet te kiezen. Oubliette en Angels Of The Bottomless Pit luisteren erg makkelijk weg, maar alle nummers hebben wel iets. Ik vind de volgorde van de songs erg belangrijk en daar ben ik best ver in gegaan. Eigenlijk staan er twee instrumentale nummers op The Elegy Of Lilith, maar omdat ik niet wilde dat ze los zouden staan van de volgende track op het album, heb ik ze aan die songs vastgeplakt. Nu hebben The Sulphurous Hammering en CDXLVIII dus gewoon een heel lang intro. Verder zijn het vooral de wat langer uitgerekte stukken die ik zelf het mooist vind. Het outro van de titelsong The Elegy Of Lilith en de tussenstukken van Abyssal Descent en The Witches' Mark bijvoorbeeld.
De plaat is opgenomen in Studio Inflamed, jouw eigen studio. Hoe verliepen de opnames?
Niet heel makkelijk. Er werkte wat apparatuur niet mee en ik heb later veel onnodig werk moeten verrichten om de problemen die dat veroorzaakte te fiksen. Ook dacht ik dat de opnames van Sovereign Heresy goed genoeg klonken om gewoon alle settings over te nemen. Dat viel bij nader inzien toch tegen. Er gebeurt veel meer in deze nummers en ik wilde dat de productie meer hifi en doorzichtiger zou klinken en harder zou knallen. Ik heb dus veel moeten aanpassen in de manier waarop het gemixt is. Dat komt neer op een erg saai verhaal over multibandcompressors en limiters, maar het resultaat is er wel naar vind ik. De eerste luisterbeurt klinkt de plaat hetzelfde als de eerste ep, maar dan beter, zonder dat het meteen duidelijk is waar dat precies aan ligt. Ik ben natuurlijk lang niet zo goed als Andy Sneap of Colin Richardson, maar ondanks dat ik erg kritisch ben over mijzelf, vind ik dat de plaat best goed klinkt. De reacties op de productie zijn tot nu toe erg positief, maar op de eerste plaats draait het toch uiteindelijk toch om de muziek. Een gelikte productie is als een dikke laag lekkere glazuur. Een goede taart wordt er misschien veel beter van, maar als die laag op een hoop stront zit, is het alsnog niet te vreten.
Je hebt een bandlogo laten maken door Christophe Szpajdel. Verder heb je alles zelf verzorgd, ook het artwork. Ben je volledig tevreden over het eindresultaat?
Over het logo sowieso, dat ding is echt prachtig. Een bandlogo is het beeldmerk en vaak het allereerste wat mensen meekrijgen. Dat moet dus wel echt goed zijn. Die van Lucifer's Cold Embrace was slechts okay, dus niet goed genoeg. Bovendien kun je een logo het beste zo vroeg mogelijk vervangen. Daarom heb ik Christophe gemaild. Hij is de absolute top van metallogo-ontwerpers en ook een verrassend vriendelijke, prettige man om zaken mee te doen. Ik ben waanzinnig blij met het kunstwerk dat hij van het logo gemaakt heeft. Het artwork van het album heb ik inderdaad zelf weer gemaakt, met als voordeel dat ik hiermee inmiddels meer ervaring heb dan de vorige keer. Voor de cover heb ik meerdere versies gemaakt en uiteindelijk deze uitgekozen. Oorspronkelijk had ik als hoes een symmetrische vlam gemaakt met van alles erin. Echt een zoekplaatje. Mooi, maar op het eerste gezicht een vlek. Deze cover springt veel meer in het oog. Van het artwork dat ik niet voor de hoes gebruikt heb, zijn er een paar terecht gekomen in het digital booklet. Geen oude schilderijen meer dus. Alles is speciaal gemaakt voor dit album. Het uiteindelijke resultaat vind ik prima in orde. Een goed ontwerpbureau zou misschien iets mooiers kunnen maken, maar door alles zelf in handen te houden, heb ik volledig controle over het eindproduct, die ik anders niet zou hebben.
The Elegy Of Lilith is op 30 november digitaal verschenen. Wordt het album ook op cd uitgebracht?
Voorlopig niet. Ja, ik zou er een paar honderd kunnen laten persen en zou er zelf ontzettend gelukkig mee zijn om mijn eigen cd in mijn handen te houden. Welke muzikant wil dat nou niet? De hamvraag is alleen: en dan? Lucifer's Cold Embrace is nog relatief onbekend en alleen echte fanatiekelingen kopen nog cd's. Ik zou een band bij elkaar kunnen zoeken, veel optredens kunnen doen en ze daar kunnen verkopen. Maar wat heeft Laura uit Brazilië of Jayesh uit India eraan als je in Stadskanaal optreedt? Voor die mensen, en dat zijn er veel, steek ik liever die moeite in het uitbrengen van nieuwe muziek. Iets waar zij ook wat aan hebben. De aarde is door het internet klein geworden en metalheads over de hele wereld kunnen ontzettend makkelijk bij een album dat digitaal uitkomt. Het allerbelangrijkste op dit moment is dan ook het bereiken van mensen die eventueel geïnteresseerd zijn in de muziek van Lucifer's Cold Embrace. Naamsbekendheid creëren. Zodra die markt er is, komt er fysieke media. Eerder niet.
Wat zijn jouw ambities met Lucifer’s Cold Embrace?
Op de korte termijn is het plan om een echte concept-ep uit te brengen, met de titel Circle Arcane. Het idee is om er à la Meshuggah's I en Edge Of Sanity's Crimson één lange track van te maken, maar ik weet nog niet hoe handig dat in de praktijk is. Op de lange termijn is het voornamelijk mensen bekendmaken met Lucifer's Cold Embrace. Ik ga voor kwaliteit en het plan is door goede releases uit te blijven brengen, mensen die de muziek tof vinden ervan te overtuigen dat er geen Lulu aan gaat komen. Dit is Lucifer's Cold Embrace en het wordt alleen maar beter.
Wil je nog iets kwijt aan de lezers van Metalfan.nl?
Bedankt voor het lezen. Ik zeg het vaak, maar meen het ook: stay metal!
