Aanvankelijk zou het Amerikaanse Flyleaf het voorprogramma verzorgen, maar deze band is om onbekende redenen vervangen door ons eigen Astrosoniq. Hun laatste album Speeder People werd door de Metalfan-redactie positief ontvangen, maar hun mix van stoner- en spacerock lijkt niet aan te slaan bij het over het algemeen jonge publiek. Toch kan je niet zeggen dat de mannen uit Oss een ei leggen, want aan hun muzikale capaciteiten ligt het zeker niet. De band speelt strak en maakt een gemotiveerde indruk. Wellicht een geval van een goede band op een verkeerde plek.
Zelfs al voordat Stone Sour bezit neemt van het podium wordt er gecrowdsurft en geduwd en getrokken. Dat belooft wat voor de rest van de avond. En ja hoor, bij de eerste geluiden van opener 30/30-150 is het chaos vooraan. De 013 is nagenoeg uitverkocht en de fans blijken behoorlijk fanatiek. Vrijwel het gehele concert lang wordt er een heuse veldslag uitgevochten en is stilstaan welhaast onmogelijk.
Niet alleen het publiek heeft er zin in vanavond. Corey Taylor wendt zich veelvuldig tot de menigte en grapt er (met de nodige zelfspot) vrolijk op los. De band lijkt sowieso in hun sas. Taylor haalt nog eens aan dat Tilburg een van de eerste plaatsen was waar Stone Sour in de armen werd gesloten en dat het altijd een eer is om in Nederland te spelen. Standaard praatjes misschien, maar de rossige zanger komt in ieder geval erg oprecht over.
Muzikaal zit het ook wel goed. De setlist bestaat uiteraard slechts uit nummers van het titelloze debuutalbum en het gloednieuwe Come What(ever) May en deze nummers worden (met een enkele uitzondering) door elkaar afgewisseld. Stone Sour is wat mij betreft altijd al een strakke band geweest, maar sinds drummer Roy Mayorga de gelederen heeft versterkt beschikt het vijftal over een joker. De Braziliaan is niet alleen een van de beste drummers in de hardere genres, hij is ook nog eens een showman, waarvan het een genot is om naar te kijken.
Na Come What(ever) May verlaten, behalve Taylor, alle bandleden het podium. Na een kort praatje zet hij het Chris Isaak-nummer Wicked Game in, alvorens hij in z'n uppie de oude hit Bother ten gehore brengt. Het publiek zingt luidkeels mee, en voordat de zanger aan het laatste couplet begint houdt hij even in en lijkt geëmotioneerd te zijn door de reactie van het publiek. Voor de nieuwe hitsingle Through Glass komen de overige leden terug het podium op en krijgen we een fraaie vertolking van dit nummer te horen.
Wat rest zijn nog een handje vol nummers en na Get Inside zit het er al weer op. Het optreden was misschien iets aan de korte kant, maar desalniettemin was het genieten geblazen. Stone Sour is een zeer professionele band en de zang van de charismatische Taylor komt stukken beter uit de verf dan bij Slipknot, maar over die band zouden we het niet meer hebben.
Setlist Stone Sour:
1. 30/30-150
2. Orchids
3. Take A Number
4. Reborn
5. Your God
6. Inhale
7. Come What(ever) May
8. Wicked Game
9. Bother
10. Through Glass
11. Blotter
12. Tumult
Toegiften:
13. Hell & Consequences
14. Get Inside
Stone Sour:
Astrosoniq:
