En in die zestien jaar is er natuurlijk veel veranderd. De thrash metalscene stierf en kwam enkele jaren geleden weer tot leven. Vele bands meldden zich de afgelopen vijf jaar weer terug aan het front, en Believer vormde daarop geen uitzondering. Frontman Kurt Bachman liet al weten dat het nieuwe werk typisch Believer zou zijn, maar dat de fans niet een herhaling van het oude werk moesten verwachtten.

Daarvan is geen woord gelogen. Met Gabriel horen we een band die duidelijk met de tijd meegaat. Het geluid is optimaal en klinkt erg modern. De samples en ongebruikelijke instrumenten zijn nog altijd aanwezig. Dat betekent dat de riffs nog steeds worden begeleid door grimmige pianostukken, obscure geluiden en zelfs door fragmenten uit een moslimgebed. Zanger Kurt Bachman laat de grunts voor het overgrote deel achterwege, maar klinkt wel degelijk agressief en doet met regelmaat aan Schmier van Destruction denken.

Na negen heftige songs neemt op slotnummer Nonsense Mediated Decay de experimentele muziek de overhand. In een kleine negen minuten krijgt de luisteraar in de vorm van flarden gesprekken en mysterieuze deuntjes de gelegenheid om af te koelen van de geweldige en bizarre (in de positieve zin van het woord) reünieplaat van Believer. Ben je een thrasher die technische elementen niet schuwt of vond je de laatste plaat van Cynic te weinig metal, dan moet je Gabriel zeker een kans geven.

Tracklist:
1. Medwton
2. A Moment In Prime
3. Stoned
4. Redshift
5. History Of Decline
6. The Need For Conflict
7. Focused Lethality
8. Shut Out The Sun
9. The Brave
10 Nonsense Mediated Decay