The Dogs D'Amour zal een belletje doen rinkelen bij vele ouwe rockers. De band heeft in Nederland zijn fifteen minutes of fame gevierd als ongewaardeerde supportact van Alice Cooper, tijdens diens Dragontown-tour. Een paar jaar later verlieten zo'n beetje alle Dogs de Hanoi Rocks-achtige rock 'n rollband en bleef alleen frontman Tyla over. "Who cares", zal de man gedacht hebben, waarna hij toch de studio indook. Lees verder om te zien waarom het resultaat zo desastreus is.
De slechte mix doet het vermoeden, Het bijgesloten boekje bevestigt het, de foute drumcomputerbeats SCHREEUWEN het; de nieuwe Dogs D'Amour is een eenmansopname. Dat kan goed uitpakken, maar niet bij "Let Sleeping Dogs..." (De volledige titel zou Let Sleeping Dogs Lie moeten zijn, maar de afkorting LSD is natuurlijk veel cooler). De verschillende instrumenten staan absoluut niet tot elkaar in verhouding. De slaggitaren staan te luid, de leads te zacht, de drumcomputer is "gewoon" irritant, en Tyla zingt saai en vaak vals. De nummers zijn daarbij zo slap dat "Let Sleeping Dogs..." niet meer dan een zielige vertoning is. Een muzikant met een beetje waardigheid had fatsoenlijke muzikanten ingehuurd en met zijn klauwen van dingen afgebleven waar 'ie geen verstand van heeft.
Is Tyla eigenwijs? De bekende popfotograaf Ross Halfin heeft op zijn website een treffende mening over hem: "Tyla was a wanker, hang on I'm being far too nice here. He was a drunken cunt. 'Why aren't we doing this in the desert?' is all he kept saying. They looked OK. Shit band with a shitty attitude. Read an interview with Tyla recently, he's still a cunt."
Tracklist:
1. Never Give Up
2. All Of Them Great
3. Life's A Pain
4. Loves Ya
5. Power
6. War Of The World
7. Live, Love, Die
8. A Thousand Days
9. King, Queen, Jack or Joker?
10. Demons
12. Let Sleeping Dogs Lie
