Geen hoofdpodium dus voor de Parijzenaren van Hangman’s Chair, maar de zaal is goed gevuld als ik na een snelle hap de Arena binnenstap. Ruim drie jaar geleden tipte Selim Lemouchi me deze band. Op Roadburn kwam ik er niet aan toe om te kijken, maar vandaag staan de zaken er gelukkig anders voor. De doom van dit harige viertal is aan de minimalistische kant, maar het luistert wel vrij goed weg. Vooral de zanger valt op met zijn prachtige klaagzang. Net op het moment dat je je bedenkt dat het wel iets spannender mag, wordt een nieuw nummer ingezet, waarmee veel indruk gemaakt wordt. Kom maar op met dat nieuwe album dan!
Snel door naar het jonge, Amerikaanse trio Elder. Sinds dat geweldige optreden op Roadburn in 2013 boert de band goed. Lore werd vorig jaar goed ontvangen en het is dan ook geen verrassing dat daar het meeste van gespeeld wordt. Songs als Compendium en Legend brengen de zaal met gemak in vervoering. Het geluid is beter dan tijdens de vorige Europese tour en inmiddels druipt de ervaring ervanaf. Hier staat een geweldig team te spelen. Het zware geluid wordt virtuoos gebracht. Terwijl Jack Donovan al bassend bergen verplaatst, zorgt Nick DiSalvo voor de frivoliteit met zijn sterke, vingervlugge gitaarwerk. De vele Elder-shirts laten zien dat veel mensen voor deze band gekomen zijn en dat is volkomen terecht. Elder gaat groot worden en het eerste hoogtepunt van Into The Void is een feit!
Hoewel DOOL waarschijnlijk de nieuwste band op dit festival is, staan hier vele jaren ervaring op het podium. Het debuutalbum moet zelfs nog komen (zal in januari gebeuren). Niemand die echt mee kan zingen, maar het festival is krap twee uur oud en het ware hoogtepunt is er. Nu was ik al op de hoogte van de veelbelovende status van deze band en mocht ik al luisteren (niet zien, de Cul de Sac was bomvol) naar het al ijzersterke oeuvre op Roadburn afgelopen voorjaar. Ik dank Samothrace op mijn blote knieën voor het afzeggen, waardoor de spot naar DOOL ging, wat dit optreden is er een om in te lijsten! Er wordt gedanst en geheadbangd. De muziek laat zich niet in hokjes plaatsen en de invloeden komen overal vandaan. De sfeer van The Devil’s Blood hangt rond dit optreden. Niet zo’n gekke gedachte, aangezien de ritmesectie dezelfde is. Naast me gaat overigens Farida uit haar dak. De eerste single Oweynagat wordt puik uitgevoerd, net als de rest van het materiaal. Van vuige rock tot prachtige psychedelische passages. De muziek kent veel lagen, waardoor ik niet kan wachten tot het album daadwerkelijk zal verschijnen. Ryanne van Dorst en haar mannen scharen zich in de top van de vaderlandse harde muziek. We kunnen eigenlijk naar huis. De lat is dit weekend heel hoog gelegd!
De headliner vanavond is niemand minder dan stonergrootheid Fu Manchu. Bijna dertig jaar gaat deze band inmiddels mee. De beste platen werden in de jaren negentig uitgebracht, maar live heeft het niets aan kracht ingeboet. De directe aanpak van de muziek werkt aanstekelijk op het publiek. Zo druk als het nu is, zal het dit weekend niet meer worden in de grote zaal. In de voorste rijen worden alle krakers meegezongen en de eerste heuse moshpit is al snel een feit. De muziek leent zich er dan ook goed voor. Het publiek smult van krakers als Hell on Wheels, Over The Edge en Blue Tile Fever. Het is een waar rifffestijn, waarbij de energie van de muziek één wordt met die van het publiek. Dit is toch wel één van de beste feestjes van Into The Void.
Black Rainbows staat wat vreemd geprogrammeerd. Deze Italianen zijn prima geschikt als opwarmer voor Fu Manchu, maar zijn al enkele songs onderweg als de headliner van het (hoofd)podium stapt. Het is eenzelfde soort garage rock die gespeeld wordt, alleen zit er veel meer fuzz in deze muziek. Het late uur weerhoudt de muzikanten en de aanwezigen niet om er een feestje van te maken, maar Black Rainbows maakt minder indruk dan Fu Manchu. Misschien slaat de vermoeidheid toe en is dat de reden waarom ik niets memorabels meer hoor in deze set. Met het oog op de lange dag morgen zoeken we de parkeergarage op en sluiten we deze geslaagde dag af.
