Op de derde dag is het publiek nog niet wakker als The Haunted rond het middaguur begint. Er is bovendien niet veel volk aanwezig voor het podium. De reactie op de songs is mat en dat ontlokt de sarcastische uitspraak “Oh, the enthousiasm” bij frontman Marco Aro uit. Time (Will Not Heal), The Enemy, Tresspass en Hollow Ground (“for the ladies”) komen het beste uit de verf. De death/thrashformatie speelt strak, maar de vonk slaat slechts op een kleine groep fans over. (Jeffrey)
De huisband van Wacken kan op meer enthousiasme rekenen. Het veld staat bomvol met nieuwsgierigen. Beyond The Black staat voor het derde jaar achtereen in het Duitse dorpje geprogrammeerd. Vorig jaar in een overvolle tent, deze keer op de Party Stage. Zangeres Jennifer Haben stuurde recentelijk nog alle bandleden naar huis en krijgt vandaag steun van sessiemuzikanten. Daarvan speelt de leadgitarist zich het meest in de kijker. Jennifer zelf is uitstekend bij stem en staat prominent in de mix. Het optreden is een aaneenschakeling van catchy symfonische rock/metalsongs als Lost In Forever, When Angels Fall, Songs Of Love And Death, In The Shadows, Beyond The Mirror en Running To The Edge. Vaste prik is de mooie interpretatie van de Motörhead-cover Love Is Forever. Opmerkelijk is de aanwezigheid van Shine And Shade en de Led Zeppelin-cover Whole Lotta Love, die beide wat minder overtuigen. Een vroeg hoogtepunt op de dag. Volgend jaar op een van de hoofdpodia? (Jeffrey)
Gisteren stond het geluid bij de meeste bands aan de harde kant, maar vandaag is het volume juist aan de prettige kant, zo ook bij The Vintage Caravan. Dat is lekker binnenkomen in de tent. De IJslanders die classic rock, prog en blues combineren maken er een heerlijke rockshow van. Hilarisch is de korte voorstelronde van een paar seconden. De heren spelen liever door en dat doen ze uitstekend met Expand You Mind, Craving, Babylon en Crazy Horses. Óskar Logi heeft het net als de anderen prima naar zijn zin en laat zich nog even op handen dragen. Geweldig! (Jeffrey)
Ook het land van de rijzende zon is vertegenwoordigd op Wacken Open Air. De veteranen van Loudness weten wel hoe ze een feestje moeten bouwen met hun aanstekelijke heavy metal. Vanaf de voorste rij zien diverse Japanse fans hoe hún band schittert, met een glansrol voor gitarist Akira Takasaki. Man man man, wat kan die vent toch spelen. De ene na de andere solo schudt hij uit zijn mouw, terwijl frontman Minoru Niihara het publiek nog wat meer opzweept. Ondanks dat het nog redelijk vroeg in de middag is, is het wel al feest met deze band. (Tonnie)
De frontman van Bury Tomorrow roept op tot gelijke behandeling en zorgt voor verbroedering in de tent. De moderne metal van de Engelse formatie krijgt veel handen op elkaar. Terecht, want Lionheart, Man On Fire, An Honourable Reign, 301, Last Light en Earthbound knallen sterk door de boxen. Bury Tomorrow zorgt met zijn energieke presentatie voor veel beweging. Sterk optreden. (Jeffrey)
Een vol veld bij de Party Stage waar Equilibrium staat te spelen. Ondanks dat de reacties niet unaniem positief zijn over het nieuwe materiaal, kan de livepremière van Born To Be Epic op veel bijval rekenen, zelfs het dubstepgedeelte. De Duitsers maken een zeer ontspannen indruk en de praatjes in het Duits tussen de nummers door zijn leuk. De muziek is dik in orde met onder andere Blut Im Auge, Himmelsrand, Waldschrein, Unbesiegt en Apokalypse. (Jeffrey)
Cultband Negative Approach heeft 35 jaar geleden op het enige album Tied Down best aardige dingen laten horen, maar live komt dat vandaag op de W:E:T Stage niet uit de verf. Het geluid is ondermaats (maar goed, dat was te verwachten) en frontman John Brannon blaft de microfoon vol. Van de boodschap die de nummers uitdragen, is weinig op te maken. De liefhebbers blijven staan, maar wie niets om dit soort punk geeft, zie je al snel afdruipen. (Tonnie)
Een goed gevulde tent voor Die Krupps. De aanwezigen reageren echter niet heel enthousiast op de mix van industrial en EBM. Verder dan een beetje dansen op Nazis Auf Speed of het sterke Fatherland (denk aan Paradise Lost) komt het niet. Wellicht doordat het live anders klinkt dan op plaat. Tijdens de nieuwe single Alive In A Glass Cage komt de frontman van Caliban meezingen en tijdens Metal Music Machine speelt Jürgen Engler op de steel-o-phone, een percussie-instrument van buizen. De vreemde eend in de bijt speelt solide, maar laat geen blijvende indruk achter. (Jeffrey)
Nieuwe gezichten op het podium bij Eluveitie. Een paar maanden geleden nam de Zwitserse formatie, die melodieuze death metal combineert met folk, afscheid van Merlin Sutter, Ivo Henzi en Anna Murphy. Met name het vertrek van laatstgenoemde is een aderlating. De sessiemuzikanten doen het technisch uitstekend, maar het heeft tijd nodig voordat de fans ze in het hart sluiten. Hartverwarmend is wel de terugkeer van violiste Nicole Ansperger. De set is zeer gevarieerd en verrassend vanwege het meezingen van Liv Kristine (ex-Leaves’ Eyes) in A Rose For Epona en Call Of The Mountains. De combinatie blijkt nog geen gelukkige. Eluveitie is zoekende, maar krijgt terecht veel bijval, onder andere van een opblaaspiemel. (Jeffrey)
”If you know the words to this shit, sing along.” Helaas zit er een afstand tussen de band en publiek, dus standaard hardcoreshowtaferelen, waarbij de fans door de microfoon mogen schreeuwen, krijgen we niet te zien, maar er is niettemin veel beleving bij het optreden van Deez Nuts. Niet elke track is een hit, maar I Hustle Everyday, Popular Demand, Your Mother Should Have Swallowed You en Band Of Brothers zijn raak en de hardcore/punkliefhebbers lijken tevreden. (Jeffrey)
Eén van de hoogtepunten op de vrijdag is Orphaned Land. De progmetalband uit Israël begint met de proggy tracks en krijgt daarvoor de handen al op elkaar. Kobi Farhi onderbreekt het scanderen van de bandnaam door de fans omdat hij de Israëlische en Libanese vlag naast elkaar ziet in het publiek. Hij geeft aan dat de politici een voorbeeld kunnen nemen aan de metalfans. De show is bijzonder vanwege het meezingen van een zangeres en het meedansen van een Libanese buikdanseres. De tent juicht en feest mee op Sapari, Norra El Norra (Entering The Ark) en In Thy Never Ending Way. Orphaned Land verbroedert. Shalom! (Jeffrey)
Een honderdtal gelukkigen was eergisteren getuige van een akoestisch optreden van Tarja. Een deel daarvan is voorafgaand aan haar show op de Black Stage. De Finse speelt vandaag veel eigen materiaal. Ook al is dat aardig, de fans zitten toch te wachten op de Nightwish-klassiekers. Die komen er ook in de vorm van een medley (Tutankhamen / Ever Dream / The Riddler / Slaying the Dreamer). De Muse-cover Supremacy verdient een eervolle vermelding. De samenzang met Alissa White-Gluz tijdens Demons In You is minder geslaagd. Alhoewel Tarja een prachtige en veelzijdige stem heeft, is er af en toe sprake van overdadigheid. Die Alive en Until My Last Breath vormen een sterk slot van een optreden dat wat laat op gang kwam. (Jeffrey)
Heerlijk wegdromen kan met Alcest. De shoegaze uit Frankrijk is uiterst sfeervol en je vertoeft even in andere werelden met Écailles de lune - Part 1 & 2, Autre Temps, Percées De Lumière en Là Où Naissent Les Couleurs Nouvelles. Opmerkelijk is het dat er geen nieuwere songs aan bod komen, maar met deze prachtige composities hoor je niemand klagen. Een goed gevulde tent geniet van het rustgevende klanktapijt. (Jeffrey)
Ook niets te klagen bij 1349. De ‘aural hellfire’ raast door de tent. Geen moment verslappen de Noren. Ja, tussen de tracks (onder andere I Am Abomination, Exorcism, Satanic Propaganda, Postmortem en Cauldron) nemen ze ruim de tijd, maar daarna pakt het geschminkte viertal de draad weer op met een intensiteit waar je u tegen zegt. Met name het drumwerk van Frost is onnavolgbaar. (Jeffrey)
Headliner Blind Guardian geeft een bloemlezing uit de hele carrière. Van opener The Ninth Wave van het nieuwste album Beyond The Red Mirror tot afsluiter Valhalla (inclusief het gebruikelijke meezingen) van tweede album Follow The Blind is het anderhalf uur lang genieten van de beste symfonische power metal die Duitsland te bieden heeft. De nadruk ligt wel wat op de eerdere albums, met twee songs van ondermeer Imaginations From The Other Side en Tales From The Twilight World en toch wel drie van Nightfall In Middle-Earth, maar dat is wat de fans toch willen horen. Naast giganten als Iron Maiden en Twisted Sister weet Blind Guardian zich uitstekend staande te houden als derde headliner van het festival. (Tonnie)
Geen Emperor-nummers vandaag op de setlist van Ihsahn, maar vooral tracks van de meest recente full-length Arktis, aangevuld met het prachtige Pulse en Frozen Lakes On Mars. Einar Solberg (Leprous), die de hele tijd al achter het keyboard staat, zorgt er samen met de Noor voor dat Celestial Violence een mooi slot is van een muzikaal boeiend optreden. (Jeffrey)
