Er is veel verandert ten opzichte van hun debuut. Stephan is tijdens het componeren meer beïnvloed geweest door langs de ene kant filmcomponisten zoals John Williams, en aan de ander kant is hij gaan luisteren naar extremere metalbands zoals Death, Suffocation, Dimmu Borgir en Nile. Dit heeft zeker een grote verandering in het geluid meegebracht. Ook de nieuwe keyboard speler Kevin Codfert (uit het klassieke en barokke milieu) zorgt voor nieuwe invloeden. Zijn toetsenspel is vooral geïnspireerd door Liszt, Chopin en Rachmaninov. Wat ook opvalt is dat Forté nummers heeft gecomponeerd die meer aandoen als een geheel en die langer klokken (nummers tot 13 minuten).
'Next profundis' opent barok en ook wel jazzy en daarna word het een vlotte en zeer avontuurlijke powermetaltrack. Het volgende nummer heeft een prachtige intro (echte koren en echt orkest), en word daarna ook een hard metal nummer met allerlei intermezzo's. De stijl is tegenover het debuut nog meer gericht naar een band als Symphony X. Andere opvallende tracks zijn,; "From my sleep..to someone else" waar eventjes een heuse black metal blast in zit (met medewerking van de frontman van de Franse blackmetallers van Anorexia nervosa). Het lange titelnummer begint met een vijf minuten durend rustige filmmuziek-achtige orkestpassage. Subliem! 'Promises' is de ballade van het album waarop je duidelijk kan horen dat de zanger sterk gegroeid is. En sluitstuk 'Nifelheim' is de verdere uitwerking van de instrumentale bonustrack van hun vorig album. Prachtig!
Fans van Symphony X en echt goede progmetal met neoklassieke invloeden kunnen (lees: moeten) dit album in hun collectie hebben staan. Ook de productie is weer erg fantastisch. Wat een vooruitgang tegenover hun eerste album. Prachtig schijfje en kandidaat voor mijn eindejaarslijstje.
Tracklist:
1. Next produndus
2. Introïtus/Solvet saeclum in favilla
3. Chosen
4. From my sleep....To someone else
5. Underworld
6. Promises
7. The mirror stage
8. Nifelheim
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
