Bij opener As Madness Took Me valt al op dat Dragonland zijn zaakjes productioneel gezien uitstekend voor elkaar heeft. De vrolijke refreintjes, catchy riffs en afwisselende keyboardpartijen komen namelijk loepzuiver uit de speakers knallen. De nummers zijn afwisselend genoeg om de aandacht vast te houden. Zo begint het titelnummer nog met een bijna té vrolijke keyboardmelodie, terwijl het hieropvolgende Calling my Name een heel wat minder euforische sfeer uitstraalt. Het elf minuten durende drieluik The Book of Shadows springt het meest in het oog op dit album. Hierbij komt de afwisseling het best naar voren: soundtrack-passages worden afgewisseld met snelle power metal, flitsende gitaarsolo’s en folk-achtige intermezzo’s.
Starfall is een goed en professioneel power metal-album geworden dat liefhebbers van Rhapsody, Sonata Arctica en Labyrinth zeker zal weten te bekoren. Toch vind ik voorganger Holy War eigenlijk op alle fronten nét iets beter. Met name de zang is nu wat eentoniger geworden en de hoge uithalen zijn een beetje verdwenen. Productioneel zit het nieuwe album dan wél weer beter in elkaar. In ieder geval weet Dragonland wederom kwaliteit af te leveren. De originaliteitsprijs zal de band er niet mee behalen, maar ik betwijfel of daar veel mensen problemen mee zullen hebben.
Tracklist:
1. As Madness Took Me
2. The Returning
3. Starfall
4. Calling my Name
5. In Perfect Harmony
6. The Shores of our Land
7. The Dreamseeker
8. To the End of the World
9. The Book of Shadows Part I: A Story Yet Untold
10. The Book of Shadows Part II: The Curse of Qa'a
11. The Book of Shadows Part III: The Glendora Outbreak