Necromancia speelt moderne thrash die wel heel erg doet denken aan Sepultura (ten tijde van 'Chaos A.D.') en Machine head. Tien korte puntige thrashnummers begeleiden de agressieve/kwade wereldverbeterende teksten. Opener 'Greed to kill' is één van de betere nummers van het album: een leuke riff, snelle solo's, Cavalera-achtige zang en een simpel maar effectief refrein. De andere nummers zijn eigenlijk variaties op dit ene nummer en van veel afwisseling is er niet sprake. Het gebrek aan afwisseling heeft ook een goede kant: nu klinkt het geheel erg coherent. Enkel het instrumentale 'Catch 22' breekt het geheel van up-tempo schreeuwnummers.
Zoals wel vaker voorkomt op Braziliaanse cd's, zijn er ook een vrij groot aantal gastbijdrages. De bekendste gastbijdrages komen van Andreas Kisser (bekend van Sepultura en tevens producer van dit schijfje) die wat meebrult en wat gitaarsolo's inspeelde en Alex Carmago (de beul van de geweldigde death metal band Krisiun) die wat meeschreeuwe op 'The blooding-Post war'.
Zoals bij elke Mausoleum release is het artwork volledig veranderd (wederom een erg lelijke computergemaakte tekeningcollage) en is er weer bonusmateriaal. De extra's zijn een cover van de Motörhead klassieker 'Overkill' (degelijke cover, maar het vuile basspel van Lemmy hebben ze jammer genoeg omgezet in gitaarlijnen zodat Necromancia's versie te braaf klinkt) en een mooie semi-live clip van 'Greed up to kill'. Een waardige release; maar het materiaal is te simpel en te voorspelbaar om echt potten te breken. Maar desalniettemin uitstekend voer voor Sepultura fans.
Tracklist:
1. Greed up to kill
2. Action/Reaction
3. Virus
4. The blooding - Post war
5. Catastrophe
6. Farsa
7. Catch 22
8. The riddle
9. Scavenger
10. Check mate
Bonustracks
11. Overkill
12. Greed up to kill (video)
.jpg){kind=small}
