[Kijkt beschuldigend naar mij] Jij?

[Kijkt beschuldigend naar de tourmanager] Tourmanager: What the fuck are you looking at?

Wat is dit verdomme?

Zit het ook op de computer?

Ja, ook dat. Waar komt dit vandaan? Smerige zooi. Ok, hoe is ie? Kom maar op met je vragen.

Welkom in Tilburg. Jullie waren er vroeg bij hoorde ik.

Ja, zes uur vanochtend. Dat is niet normaal.

Nee?

Nee, we kwamen uit Amsterdam, dat is maar een klein stukje.

Hoe heb je je de hele dag vermaakt hier?

Ik werd wakker in een over. Ik kon niet meer slapen. Het was erg heet in de bus, er zit namelijk geen airco in.

Het is alweer een tijdje geleden dat ‘Transgression’ uitkwam. Bijna een jaar zeker?

Ja, bijna een jaar denk ik.

Hoe kijk je terug op dat album?

Ik heb niet echt het idee dat ik al kan terug kijken. Het is nog een vrij nieuw album, sommige mensen weten niet eens dat ie uit is. Wat dat betreft heeft ons label in de VS ons behoorlijk laten vallen. Veel mensen weten niet dat ‘Transgression’ al in de winkels ligt.

Jullie hebben het vast erg druk gehad de laatste tijd?

We hebben het altijd druk.

Hoe waren de reacties op ‘Transgression’?

Erg verschillend. Er zijn veel positieve reacties, maar ook veel mensen die er niks aan vinden. Het is zeker een andere plaat dan de rest omdat hij is geproduceerd door Toby Wright, iemand die niet zo heel erg bekend is met Fear Factory. Hij heeft zijn eigen structuren aangebracht. Zou ik het ook op die manier hebben gedaan? Nee. Het was helemaal in zijn handen en dankzij hem klinkt de plaat zoals hij klinkt. Sommigen vinden dit het beste Fear Factory-album van allemaal.

Ben je gelukkig met het resultaat?

Zoals ik al zei, als het aan mij had gelegen zou hij niet zo klinken.

Het komt op mij over dat je er niet erg tevreden over bent…

Ik vind de nummers wel goed. Het enige waar ik niet blij mee ben is dat we niet genoeg tijd hadden om voorbereidingen te treffen. Als we meer tijd daarvoor hadden... Nou ja, de voorbereidingen waren er wel, alleen toen we op het punt stonden het album op te nemen begon het label druk op ons uit te oefenen. “Kunnen we het album horen? Is het al klaar? Kunnen we het uitbrengen?” Wij wilden nog de puntjes op de i zetten, maar daar was geen tijd meer voor. Alle nummers zijn in anderhalve week gemixt.

Het is dus eigenlijk de schuld van het label?

Ja, maar niet in Europa hoor, onze Amerikaanse platenmaatschappij. Dankzij hun staat er een nummer op dat wij er helemaal niet op wilden hebben, de U2-cover. Zij hadden grootse Ideeën en vonden het nummer geschikt voor op de radio. Uiteindelijk hebben ze er helemaal niets mee gedaan. Het is zoals het is. Voor het volgende album zullen we zeker onze tijd nemen en zorgen dat we de zaken goed op orde hebben.

Voorafgaand aan ‘Archetype’ ben jij geswitched van vier naar zes snaren…

Zeven, vriend.

Ok, zeven. Was dat een grote verandering voor je?

Nee totaal niet. Ik kende alle nummers al op de gitaar. Het was eigenlijk een hele logische stap. Het had namelijk veel moeilijker geweest om iemand van buitenaf aan te trekken en tegelijkertijd een album te schrijven. Ik wist natuurlijk al hoe Fear Factory behoort te klinken.

Jullie hebben in het verleden gezegd dat jullie het leuk vinden om covers te spelen. Maar waarom twee?

Dat nummer van U2 werd ons opgedrongen door het label. Als het aan mij lag had dat nummer nooit op het album gekomen, maar het label zag er wel brood in en vond dat het geschikt was om op de radio gedraaid te worden. Zij wilden dat ie er op kwam en daarom staat ie er op.

Je had er zelf liever twee eigen nummers opgezet?

Ja, we hadden achttien nummers geschreven. Ik had liever nog twee nummers van onszelf er opgezet. We hadden helaas geen tijd om bepaalde zaken goed af te ronden.

Burton schrijft alle teksten. Op z'n zachtst gezegd zijn deze niet allemaal even duidelijk. Kunnen jullie je in zijn teksten vinden?

Goede vraag. In het verleden begrepen we hem beter dan nu. Als Burton schrijft leeft hij in zijn eigen wereld. Soms legt hij wel eens het een en ander aan ons uit, maar lang niet bij alle teksten. Hij gebruikt zijn eigen woorden om bepaalde zaken naar buiten te brengen. Als we soms een interview doen en het gaat over zijn teksten, verbaast hij mij zelfs. Dan zit ik zo van “oh really?” Ik hoef me alleen te bemoeien met het schrijven van muziek en het opnemen daarvan. Veel mensen vragen me waar Burton over zingt. Sommige dingen begrijp ik wel, maar lang niet alles.

Schrijven jullie eerst de muziek en dan pas de teksten?

Soms hebben we al wel een titel die we in ons achterhoofd houden. Als Burton dan de juiste muziek erbij hoort schrijft hij daar een tekst bij. Raymond en ik schrijven de muziek. Dan gaan we er goed voor zitten en komen er vanzelf stukken muziek uit die Burton voorziet van teksten.

Wat is belangrijker: goede muziek of goede teksten?

Allebei! Om een goede song te schrijven heb je zowel goede muziek als goede teksten nodig.

En als je toch zou moeten kiezen?

Dat is niet mogelijk. Alles moet samen gaan en één song vormen. Soms heb je dertig of veertig nummers nodig om er één goede track uit te halen. Het is hetzelfde als dat je de juiste ingrediënten nodig hebt om een taart te bakken. Als je niet de juiste ingrediënten hebt zul je een hoop taarten moeten bakken voordat je er eindelijk één hebt die smaakt.

Dus als jullie een album uitbrengen staan daar twaalf songs op die in jullie ogen perfect zijn?

Dan heb je twee jaar nodig om een album te schrijven. We zijn Metallica niet. Die hadden alle tijd van de wereld toen ze ‘The Black Album’ schreven. Sommige mensen worden gek als ze heel lang aan een plaat werken. Bovendien moet je het geld er voor hebben. De meeste bands hebben helemaal geen geld. Dan krijgen ze wat van de platenmaatschappij die vervolgens gelijk resultaat willen zien. Vroeger kon je de tijd nemen om een album te schrijven en op te nemen, nu kan dat niet meer. Dat is jammer. Voor de volgende plaat zullen we zeker meer tijd uittrekken. Voor ‘Transgression’ kregen we niet de steun van het label die we nodig hadden.

Jullie bestaan nu vijftien jaar. Hoe kijk je terug op de afgelopen vijftien jaar? Was het alleen maar positief?

Ik kijk niet terug. Ik kijk naar de toekomst, niet naar het verleden.

Je zit nooit thuis op de bank terug te denken aan wat je de laatste vijftien jaar heb uitgevreten?

Nee, ik denk aan de vijftien jaar die komen gaan. Goed, ik denk er wel over na... maar pas als ik tachtig ben, haha. Nu kijk ik naar de komende vijftien jaar. Hoe ga ik die overleven? Hoe lang houdt Fear Factory het nog vol? Er zijn zoveel dingen waaraan je moet denken. Je wordt ouder. Ben je goed verzekerd? Als je vijfendertig bent heb je andere problemen.

Hoe zie je de toekomst in voor Fear Factory?

Platen maken. Muziek maken. Doorgaan waar we mee bezig zijn. We gaan door zolang we kunnen. Misschien zullen we niet meer zoveel toeren als nu. Twee maanden in Europa is een lange tijd. Dit is pas de tweede keer dat we zo’n lange tour doen. We hebben allemaal nog andere projecten. Raymond doet iets met videogames. We doen ook commercials, soundtracks voor films en videogames, we hebben een hoop te doen.

Wordt er al aan een nieuw album gewerkt?

Nee. We hebben al wel wat ideeën, maar we zijn er nog niet echt mee bezig.

Jullie stonden vorig jaar op de Gigantour. Hoe is dat bevallen?

Erg goed. Er speelden veel goede bands op die tour. Megadeth, Dream Theater, Nevermore, Life Of Agony.

Wat we hier in Europa niet begrijpen is dat er bij elke show zo weinig mensen kwamen opdagen als er zoveel fantastische bands op één dag spelen.

Dat kwam vooral omdat er nog een paar andere tours aan de gang waren. Sounds Of The Underground, Ozzfest. Het valt niet mee als je een jonge gast bent en elke keer tussen de zestig en tachtig dollar moet ophoesten voor een show. En er waren elke avond wel iets van vijfduizend mensen, het was geen dode boel.

Ik zat van de week wat vragen te bedenken voor dit interview en om met een echt originele vraag te komen valt nog niet mee. Het leek me leuk om jou een leuke vraag te bedenken voor de volgende band die ik ga interviewen en zoals het er nu naar uitziet wordt dat Chimaira, een band die jullie goed kennen omdat Fear Factory daarmee heeft getoerd. Weet je een goede vraag voor één van de mannen van Chimaira?

Dan moet ik even denken hoor.

Ok, denk maar even na, dan stel ik eerst nog een andere vraag. Afgelopen maandag speelden jullie in België. Hoe was het om weer ‘thuis’ te zijn?

Gaaf! We speelden een gave show in Brussel. We hadden nog nooit als headliner gespeeld in Brussel.

Zit er nog een speciaal randje aan omdat je daar vandaan komt of is het ‘just another show’?

Het is wel speciaal. Er komen altijd veel fans, veel mensen die ik ken.

Je moeder is ook aanwezig vanavond...

Die komt altijd kijken als we in de buurt spelen.

Goed, heb je al een vraag bedacht?

Nee, ik ben nog aan het denken. Ok, komt ie: Which band kicked your ass playing Halo?

Haha, bedankt! Veel plezier vanavond tijdens de show.

Jij ook!

Met dank aan Rudy De Doncker van www.rudysphotos.com voor de foto's.