Op het eerste gehoor klinkt het allemaal erg bruut, en heb ik er weinig over te zeiken. De muziek van Deathbound is een soort mengeling tussen Napalm Death, Terrorizer en een beetje Carcass, met een hoop verwijzingen naar de hoofdband van drummer Q, Rotten Sound. Complimenten daarbij aan zanger Kai, die met zijn razende strot (je zou er bang van worden!) het geheel nog eens een extra dimensie geeft. Gelukkig is de cd voorzien van een heldere productie, die de zanger goed tot zijn recht laat komen.
Helaas zijn er nogal wat dingetjes op de cd aan te merken als je hem wat dieper laat zinken. Hoe vaker ik de cd luister, hoe meer ik het gevoel krijg dat ik dit allemaal al eens eerder gehoord heb. Een beetje het zelfde wat ik had bij de laatste Rotten Sound. Het is allemaal niet slecht, maar het is al zo vaak beter gedaan, en Deathbound bevat maar weinig dingen die de cd echt tussen de rest uit laten springen.
Ook ben ik niet zo gecharmeerd van de drums van Q, die naar mijn mening toch beter had kunnen doen wat hij in Rotten Sound wel goed deed: gitaar spelen. Opnieuw: het is niet slecht, maar lang boeien doet het niet. Een paar extra fills of contraritmes in plaats van dat eindeloze en monotone geblast. Wat dat betreft werkt de productie dan weer tegen: de drums klinken vlak, en de snaredrum is al helemaal foetsie.
Maar op die paar punten na toch een aangename cd, die mede door de zang best een half uurtje interessant blijft. Maar voor de mensen die dit soort grind nog niet kennen en er graag mee willen beginnen raad ik toch eerder de grote inspiratiebron van dit kwartet, Napalm Death, aan.
Tracklist:
1. One mans hell is another mans heaven
2. Without Pain
3. Whitecoatparanoia
4. As reluctance grows
5. Treacherous breed
6. Silent city deathcount
7. Consumed
8. The house of the silent and friendly
9. The flesh is the cage