2015 markeerde het twintigjarige bestaan van het Noorse Borknagar, hofleveranciers van vooruitstrevende extreme metal. Blijkbaar leek dit de heren een mooie aanleiding om met een album voor de dag te komen dat de gehele ontwikkeling, die de band sinds debuut Borknagar (1996) doormaakte, samenvat in een getuigenis van hun muzikale excellentie.
Borknagar staat sinds Quintessence (2000) bekend vanwege de mix van black metal, progressieve rock en folkklanken. Binnen die eigen stijl heeft Borknagar altijd heel unieke melodieën voort weten te brengen, die uit duizenden herkenbaar zijn. Wanneer het nieuwe album Winter Thrice sterk begint met Rhymes Of The Mountain, overheerst dan ook een gevoel van thuiskomst. De black metal uit de begindagen is nog steeds hoorbaar, maar Borknagar gaat zo veel verder. Rond de basismelodie wordt er uitgepakt met allerlei arrangementen, van cleane gitaren en ondersteunde toetsen tot de wisselwerking tussen zuivere zang en gekrijs en het bijzonder felle drumwerk. Het gevolg is een gelaagd huzarenstukje dat de luisteraar direct grijpt.
De muziek op Winter Thrice ligt redelijk in lijn met de voorgaande albums. Voor de doorgewinterde fan biedt de nieuwe plaat daardoor wellicht weinig verassingen, maar wel veel genietbaars. Borknagar heeft zijn stijl namelijk wel steeds verder geperfectioneerd. Winter Thrice bevat zodoende wellicht de beste Borknagar-nummers ooit! Het prachtige titelnummer bijvoorbeeld. Of Cold Runs The River, dat als basis een heel simpele, stampende riff heeft, maar allerlei zijwegen inslaat zonder ook maar een moment te ontsporen. De kraakheldere, maar zeker niet krachteloze productie van Jens Bögren, die eerder met o.a. Katatonia, Opeth, Kreator en Moonspell aan succesalbums werkte, draagt zeker bij aan de zeggingskracht van de grootse en meeslepende composities.
Dit is tevens een cd van uitersten. Na de eerste drie vrij heftige en overweldigende nummers biedt Panorama, dat getekend wordt door de toetsen van Lars Nedland en geen extreme uitspattingen kent, bijvoorbeeld pure 70s progrock. Het doet zelfs aan Yes denken! Of wat te denken van Noctilucent, dat haast een eerbetoon aan Pink Floyd lijkt. De afwisseling tussen de verschillende stijlen voelt echter nergens geforceerd, zoals in mijn beleving bij Enslaved en Opeth, bands die er een soortgelijke aanpak op nahouden, wel eens het geval is.
Ook tekenend en uniek is de wisselwerking tussen de zang van Vintersorg en ICS Vortex. Het blijft een puur genot om twee van de beste vocalisten die de metalwereld rijk is, in één band te horen. Ook de originele frontman Garm keerde in beperkte mate terug en zong het titelnummer in. Wel moet gezegd worden dat er nog nooit zo veel zuivere vocalen op een Borknagar-album hebben gestaan. Was een nummer met blastbeats (When Chaos Calls) eerder met gekrijs gevuld, nu wordt daar ook zuiver overheen gezongen – en het werkt wonderwel! Wanneer we toch bandleden aan het noemen zijn, mag de debuterende drummer Baard Kolstad (ook actief in onder andere God Seed en Leprous) zeker niet onvermeld blijven. Dit slechts drieëntwintigjarige beest maakt ook zonder de kennis van zijn leeftijd in het achterhoofd diepe indruk met zijn gevarieerde en hevige drumwerk, dat gelukkig constant in dienst van het liedje blijft.
Samenvattend is Winter Thrice een heel opmerkelijk album. Niet doordat er nieuwe wegen in worden geslagen, maar door de pure, niet te negeren kwaliteit ervan. Geen enkel nummer klinkt hetzelfde, maar er staat ook geen duidelijk aanwijsbare zwakke telg op: consistentie, zonder eenvormig te zijn. Dit is dan ook een album dat gemakkelijk track voor track uit te pluizen is, maar dat laat ik veel liever aan uzelf over. Het twintigjarige bestaan van de band had niet op een passendere manier gevierd kunnen worden. Nu al een serieuze kanshebber voor een koppositie in de eindejaarslijst van 2016!
Tracklist:1. The Rhymes Of The Mountain
2. Winter Thrice
3. Cold Runs The River
4. Panorama
5. When Chaos Calls
6. Erodent
7. Noctilucent
8. Terminus
