Het afgelopen jaar was succesvol voor Dying Gorgeous Lies uit het Duitse Kulmbach. De band mocht vorig jaar juni, samen met Izegrim, de Duitse shows van Arch Enemy openen, tekenende begin vorig jaar een deal met Massacre Records en kon de studio in voor een tweede full-length, First World Breakdown.

Dat Dying Gorgeous Lies de supportact zou zijn van Arch Enemy kwam voor mij wel als een verrassing. Over het debuutalbum Insanitarium was mijn mening op zijn zachtst gezegd niet erg positief. Uit nieuwsgierigheid ben ik toen gaan zoeken of er recenter materiaal was en daarbij stuitte ik op Rising Hate, een ep die eind 2012 uitkwam. Het verschil is opvallend te noemen. De band klinkt veel beter, hoewel deze ep eveneens in eigen beheer was uitgebracht en toch niet veel later dan Insanitarium. De nieuwe plaat bevat tien tracks, waaronder de albumversies van Rise Again en Join My Hate, die ook op de ep stonden.

Dying Gorgeous Lies wordt getypeerd als een female-fronted thrashmetalband, maar daar moeten wel wat kanttekeningen bij worden geplaatst. De zangtechniek die kenmerkend is voor thrash heeft bij een vrouwenstem een heel andere uitwerking. Feit is dat de opvallende vocale kwaliteiten van Lisa Minet (Liz Gorgeous) goed zijn, maar zeker niet bij iedere luisteraar in de smaak zullen vallen. Haar stemgeluid doet een beetje denken aan het vroege geluid van Sabina Classen (Holy Moses, The New Machine Of Lichtenstein uit 1989), al klinkt de stem van Liz veel minder geforceerd.

Ook op muzikaal gebied is een kanttekening te plaatsen, want wat mij betreft kan alleen het uitstekende Suppressing Fire bestempeld worden als moderne melodieuze thrash. Verder combineert de band thrash met andere stijlen, vooral met power metal, wat overigens niets afdoet aan de muzikale kwaliteiten van de band.

Helaas heeft de band ervoor gekozen wat muzikale uitstapjes op het album te zetten. Zo is Schein, met gastvocalist Nord (Hämatom), volledig Duitstalig en vooral het refrein lijkt behoorlijk in het straatje te passen van Nord. Bedenk daarbij dat Hämatom een volledig mislukte Duitse imitatie is van Slipknot en dat daardoor het nummer alle kracht verliest in het refrein. De ballad Jay, met Markus A. Giestl, is werkelijk een vreselijke song. Metallica kan zich misschien een dergelijke uitglijder veroorloven, maar een band die nog een groot publiek moet bereiken zeker niet. Het is dan ook jammer dat een sterk nummer als Riot Call tussen deze dramatische uitstapjes staat.

Het is duidelijk dat Dying Gorgeous Lies bestaat uit getalenteerde bandleden, maar ze hadden zich beter op de eigen sterke punten kunnen concentreren. Wanneer je dan ook bedenkt dat er twee nummers op staan die al eerder zijn uitgebracht, dan valt het nieuwe album toch een beetje tegen.

Tracklist:
1. First World Breakdown
2. Rise Again
3. Wipe Out Yourselves
4. Suppressing Fire
5. Join My Hate
6. Schein (Feat. Nord)
7. Riot.Call
8. Jay (Feat. Markus A. Giestl)
9. No. 759
10. United