Toegegeven, na het album al eerder gehoord te hebben via internet, was ik er niet echt ondersteboven van, maar na beluistering van de kant en klaar geperste cd, moet ik die mening rigoureus bijstellen. Ik ben namelijk zwaar onder de indruk van deze krachtpatser. Het album is een magistraal meesterwerk geworden wat de voorganger op zowat alle fronten overtreft.
Het feit dat de bijdrage van het orkest wel wat is toegenomen zal sommigen wellicht op afstand houden, maar het grote voordeel aan een orkest is dat het alles gewoon veel voller laat klinken als een normaal keyboard. Natuurlijk is keyboard speler Mustis ook nog aanwezig, maar de orkest bijdragen bevallen me een stuk beter dan zijn gepingel.
Nu moet je niet denken dat Death Cult Armageddon een soft album is geworden. Nee zeker niet, hoewel men nog steeds op inventieve wijze raggende stukken afwisselt met melodieuze passages, is de gitaar dus zeker niet vergeten. De riffs en lead-gitaar partijen zijn sterker dan ooit tevoren en met name Galder is met reusachtige sprongen vooruitgaan wat zijn gitaarwerk betreft. Tevens zijn de clean zang passages van Vortex wat afgenomen en worden nog slechts incidenteel op hoogtepunten ingezet en dit bevalt me een heel stuk beter dan op Puritanical Euphoric Misanthropia.
Vanaf de knallende rampestamper Allegiance totaan het boeiende slotstuk Heavenly Perverse is alles op zeer hoog niveau, met vooral zeer sterk drumwerk van Nick Barker, waarmee hij zichzelf weer een stapje hoger zet bij de top van de black metal drummers. Daverende blast-beats, pompende bas, kortom de muziek heeft gewoon alles in zich.
Speciale vernoeming verdienen nog de twee Noorse nummers Vredesbyrd en Allehelgens død I Helveds Rike. Sinds het tweede album Stormblåst zijn er namelijk al geen Noorse nummers van Dimmu Borgir gemaakt. (als je de hidden track op Enthrone Darkness Triumphant niet meetelt) Met name laatstgenoemd Noorstalig nummer heeft alles in zich om tot een ware klassieker uit te groeien binnen het genre. Vooral omdat de prachtige heldere zang van Vortex precies op het juiste moment word ingezet. Een ware kraker..
Natuurlijk vergeten we niet de krachtige krijszang van Shagrath, want wederom bewijst hij zich als één van de betere black metal zangers en doormiddel van vervormde praatstukken en diepe grunts brengt hij ook de nodige afwisseling tussen zijn agressieve screams.
De meeste nummers zijn voorzien van een orkestraal intro of samples en dit effect werkt absoluut sfeerverhogend.
Voor de gelukkigen onder ons die de Digi-Pack hebben kunnen aanschaffen staat er ook nog een extraatje op de cd. Namelijk een uitstekende cover versie van de Bathory klassieker Satan my Master. Op de typische obstinate Dimmu Borgir manier heeft men hier een pakkende song van weten te maken die qua niveau een aantal klassen hoger ligt dan bijvoorbeeld de "Burn in Hell" cover die op de limited versie stond van het vorige album.
Neem bij al dit moois nog het prachtige Artwork, het puntige uiterlijk van de bandleden, de soms voorkomende gastvocalen van (ex)Immortal zanger Abbath, de meedogenloze anti christelijke teksten plus natuurlijk de werkelijk kraakheldere productie en je hebt gewoon een cd om U tegen te zeggen. Dit is een cd die zich kan meten met de oude klassiekers van Dimmu Borgir. Misschien een heel stuk moderner, maar even zo pakkend. Kortom, deze schijf komt bij mij de komende tijd de cd speler niet meer uit. Zo hoort dat Godverdomme!!
Tracklist
1. Allegiance
2. Progenies of the Great Apocalypse
3. Lepers Among Us
4. Vredesbyrd
5. For the World to dictate our Death
6. Blood Hunger Doctrine
7. Allehelgens død I Helveds Rike
8. Cataclysm Children
9. Eradication Instincts Defined
10. Unorthodox Manifesto
11. Heavenly Perverse
*12. Satan my Master (Bonus Track)
