En met die muziek is niets mis! Er wordt een scala aan progressieve en gevoelige registers opengetrokken om de luisteraar aan zich te binden. Echte rockers (Fear The Killer) worden afgewisseld met ballads (Oceans Apart) en ingewikkeldere nummers (zoals het wat zwaarmoedig klinkende The Darkest Page). Het keyboardgeluid is opmerkelijk. Mijn trommelvliezen registreren hier slechts de lagere toonhoogten die als 'muur' worden gebruikt waarachter het geheel van de nummers opgetrokken wordt.
Een mooi voorbeeld van het progressieve karakter van deze band is het nummer Raise The Horns, waarin zelfs een Moog synthesizer gebruikt wordt. Wanneer zanger Jo De Boeck de hogere regionen induikt, klinkt zijn stem een beetje als Axel Rudi Pell's Johnny Gioeli. Af en toe staat Jo een beetje te zacht in de mix waardoor de vertelde verhalen een beetje aan kracht inboeten. Jammer, want ook de teksten zijn erg sterk.
Een verrassende cd wat mij betreft, met veel stijlwisselingen. De band staat onder andere in maart in het voorprogramma van Pallas in Zoetermeer en dat lijkt me voor progliefhebbers een goede gelegenheid om kennis te maken met deze zuiderburen. Dit zal echter gebeuren met een nieuwe zanger, PG Haggerty, die De Boeck recentelijk heeft vervangen.
Tracklist:
1. The Girl With The X-Ray Eyes
2. Where Kindred Spirits Meet
3. Hidden Agenda
4. Oceans Apart
5. Fear’s The Killer
6. The Darkest Page
7. Saturation Point
8. Stories Waiting To Be Told
9. Raise The Horns
10. Hypersensitive
11. The Peter Principle
12. Strength
.jpg){kind=small}
