Sommige delen van Polen zijn nogal grauw en grijs, maar dat geldt totaal niet voor de muziek van deze heren. Ik ken maar weinig thrashbands die zo positief klinken. Die speelsheid maakte de vorige plaat al genietbaar en hier wordt dat gevoel verder uitgewerkt, een beetje zoals Annihilator dat ook deed. Blind Faith (geen cover) en Liberated Woman zetten direct de toon. Statige midtempo passages worden afgewisseld met snelle ritmes en de uitvoering doet regelmatig denken aan het oude werk van Mekong Delta. Wolf Spider bezat eveneens de kunst om ontoegankelijke riffs en ritmes toch enigszins gangbaar te laten klinken. Zo kent het titelnummer een aantal onverwachte wendingen en complexe instrumentale passages, maar door de vrolijk ploppende baslijntjes blijft de rode draad behouden.
Hoewel mijn voorkeur lichtjes uitgaat naar Kingdom Of Paranoia mag ook deze vergeten thrashparel niet ontbreken in de verzameling van iedere liefhebber die thrash liever wat minder simpel heeft. De zang kan misschien wat mensen op afstand houden, want ondanks een aantal zeer sterke zangpartijen klinkt Jacky soms ook ietwat geforceerd. Storen doet dat niet, maar met name My Home is iets te veel van het goede.
Wolf Spider is een band die respect verdient. Ondanks alle moeilijkheden en de wederopbouw van Polen hielden deze mannen het hoofd fier rechtop en maakten ze misschien wel de twee beste thrash metalplaten uit de geschiedenis van het land. Vergeet het krakkemikkige gefröbel van bands als Acid Drinkers en Dragon, want Drifting In The Sullen Sea doet nergens onder voor Amerikaanse en Duitse collega's. Wolf Spider trok het gordijn mede omlaag, veegde er z'n kont mee af en beukte lekker door. Helaas vandaag niet meer, maar in deze tijd van reünies weet je het nooit.
Tracklist:
1. Blind Faith
2. Liberated Woman
3. Inclined
4. My Home
5. Drifting In The Sullen Sea
6. King Of The Animals
7. Freedom
8. Black And White (Part Two)
9. Enterprising Man
10. Orphanage
11. Mustapha
