De eerlijkheid gebiedt me wel te zeggen dat ik daar een week geleden, na de eerste luisterbeurt, heel anders over dacht. Ik bespeurde namelijk een nieuw fenomeen bij mezelf: een acute aanval van Arch Enemy-moeheid. Achteraf gezien denk ik dat Angela Gossows vocalen de boosdoener zijn. Hoewel ze tot mijn favoriete grunters behoort, zorgen haar vocale stijl en de typische zanglijnen onderhand wel voor een zeker “dat hebben we onderhand wel vaak genoeg gehoord”-reactie. Na herhaalde luisterbeurten blijkt de onderliggende muziek echter zo spannend en memorabel te zijn, dat Khaos Legions nauwelijks nog uit mijn cd-speler te branden is.
De gebroeders Amott strooien over de volle lengte van de cd (bijna 55 minuten) weer met de meest oorstrelende gitaarsoli, onvergetelijke melodieën en nekbrekende riffs. Daarbij steekt het tweetal hun invloeden niet onder stoelen of banken. Zo doet de intro van Cruelty Without Beauty wel heel erg aan Slayer denken. Diverse andere bands steken eveneens even hun kop op (van Skid Row tot Dimmu Borgir) met een bekend aandoend riffje hier of daar, waar Amott en Amott steeds opnieuw een geniale draai aan geven. Ook de ritmesectie blinkt op deze cd uit door veelzijdigheid en kwaliteit.
Toch klinkt het muzikale geheel gewoon weer als de Arch Enemy die we kennen en liefhebben. Zo blijken de vertrouwde zanglijnen en -stijl van Gossow uiteindelijk alsnog onontbeerlijk te zijn voor deze band. Haar aanwezigheid zorgt namelijk voor het bindende element dat de avontuurlijke songs bij elkaar houdt. Hoezeer haar bandmakkers zich ook aan allerlei uitstapjes buiten de gebaande paden wagen, uiteindelijk dwingen de (aanstekelijke) coupletten en refreinen hen om zich toch weer naar het welbekende Arch Enemy-stramien te schikken.
Echte uitschieters zijn moeilijk aan te wijzen. Alle elf songs (en drie instrumentale introotjes) zijn van een vergelijkbaar, indrukwekkend niveau. Omdat eerdere albums wel grote uitschieters bevatten, is Khaos Legions voorlopig (net) niet mijn favoriete Arch Enemy-plaat. De cd groeit echter nog steeds met iedere luisterbeurt en is wat mij betreft een verplichte aanschaf voor elke liefhebber van deze band (en melodic deathmetal in het algemeen). FortaRock - The Festival had zich dit jaar nauwelijks een betere slotact kunnen wensen.
Tracklist:
1. Khaos Overture
2. Yesterday Is Dead And Gone
3. Bloodstained Cross
4. Under Black Flags We March
5. No Gods, No Masters
6. City Of The Dead
7. Through The Eyes Of A Raven
8. Cruelty Without Beauty
9. We Are A Godless Entity
10. Cult Of Chaos
11. Thorns In My Flesh
12. Turn To Dust
13. Vengeance Is Mine
14. Secrets
