Openingstrack 'My Deja-Vu' is een neo-klassiek nummer dat meer naar Yngwie Malmsteen klinkt. Samen met het nummer 'The Pharaoh's Curse' past dit nummer makkelijk tussen Yngwie's albums als Trilogy (1986) of Eclipse (1990). Ondanks dat deze nummers tot de mooie momenten behoren, ben ik echter blij dat niet alle nummers op dit album naar de bovengenoemde Yngwie's album klinken. Deze openingstrack wordt gevolgd door reeks nummer van goede kwaliteit; 'Dreamtower', 'Refuge Of The Free', 'Blue Sky' en 'Until The End Of Time'. Het laatstgenoemde wordt met een mooi klassiek stukje door Vitalij geopend. Band valt in en vervolgens maakt men het samen tot het beste moment van de plaat. Dit nummer is simpelweg veruit de beste.
De bekende ingrediënten worden opnieuw gemixt en vervolgens in de pan gebakken waardoor 'Dreamtower' voor hun fans vertrouwd klinkt. Niks nieuws, maar het neemt niet weg dat het wachten beloond wordt. Boals laat zijn kwaliteiten/technieken opnieuw horen die op dit dertien tellende album goed verspreid zijn; die ene keer schreeuwen longen uit zijn lijf als bij nummers 'Undone' en 'Dreamtower' en die andere keer zingt hij melodieus tevens dramatisch als bij nummers 'Make Believe' en 'Blue Sky'. Het laatstgenoemde is een mid-tempo ballad, waar Tony's gevoelige spel mooi gecombineerd wordt met Vitalij's spel. De meeste nummers duren meer dan vijf minuten, waardoor men, in dit geval genoeg tijd krijgt om zijn kunnen te laten horen; niet te veel en niet te weinig.
Kortom, dit album is een technisch hoogstandje waar songs en virtuositeit goed in balans zijn. Als je van bands als Stratovarius, Masterplan en Kamelot houdt, is 'Dreamtower' een aanrader.
Tracklist:
1. My Deja-Vu
2. Dreamtower
3. The Pharaoh's Curse
4. Refuge Of The Free
5. Blue Sky
6. Laputa
7. Until The End Of Time
8. System Utopia
9. Ghost Of America
10. Invisible Man
11. Make Believe
12. Murder By Numbers
13. Undone