Het laat zich raden dat de groep rond de eigenwijze bassist Ralph Hubert ook op deze nieuwste plaat niet voor gangbare songstructuren heeft gekozen. Toch is er een aantal veranderingen ten opzichte van de vorige cd. Zo werd zanger Leo Szpigiel vervangen door Martin LeMar (ex-Tomorrow's Eve). Een gouden greep, want LeMar beschikt over een groter bereik en kan veel beter uit de voeten met de hectische en grillige composities. Muzikaal gezien zijn de nummers nog een stuk uitdagender dan voorheen. Meer dan ooit klinkt Mekong Delta als een echte progressieve metalband en conventionele thrashriffs worden nog slechts sporadisch ingezet. Dat gebeurt nog het meest in The Apocalypt - World In Shards, een fantastisch technisch thrashnummer waarin ritmes, solo's en riffs heerlijk over elkaar heen tuimelen. Prachtig gezongen bovendien en ook de nieuwe drummer Alex Landenburg bewijst niets voor zijn voorganger Uli Kusch onder te doen.
Opvallender zijn vooral de hoeveelheid intermezzo's en rustige tracks. Zo kent A Certain Fool een tamelijk kalme opbouw met ruimte voor effectieve melodieuze gitaarlijnen. Nog steeds doen sommige nummers qua opbouw aan composities uit de klassieke muziek denken. Zo is het album opgedeeld in ouvertures en instrumentale tussenstukjes, waardoor Wanderer On The Edge Of Time regelmatig doet denken aan klassieke werken van componisten als Stravinsky en (zoals wel vaker bij Mekong Delta) Mussorgsky. Toch voorkomt de band knap dat het allemaal te fragmentarisch wordt, zoals op Pictures At An Exhibition het geval was. Dankzij de goede zang, het weergaloze baswerk van de meester zelf en een grote hoeveelheid geniale riffs, blijft het album toch vooral een spetterende metalplaat, ondanks de talloze verwijzingen naar klassieke muziek en jazz.
Ongetwijfeld is dit album weer een cd waar menig metalfan helemaal niets mee kan. Daarvoor is de muziek veel te complex. Voor de fans is het een werkstuk om lief te hebben. Nooit eerder klonk Mekong Delta zo intrigerend en nooit eerder hoorde ik een plaat die zo perfect in elkaar stak. Gelukkig is de productie een stuk beter dan op het vorige album (geen digitaal drumgeluid meer) en is de band er in geslaagd om ondanks alle muzikale complexiteit een zekere organische feel te behouden. Neem daarbij het schitterende artwork en de diepzinnige teksten en je hebt misschien wel de allerbeste samensmelting van orkestrale muziek en metal in handen.
Tracklist:
1. Intro - Concert Guitar
2. Ouverture
3. A Certain Fool (Le Fou) - Movement 1
4. Interlude 1 - Group
5. The 5th Element (Le Bateleur) - Movement 2
6. Interlude 2 - Group
7. The Apocalypt - World In Shards (La Maison Dieu) - Movement 3
8. Interlude 3 - Concert Guitar
9. King With Broken Crown (Le Diable) - Movement 4
10. Intermezzo - Movement 5
11. Interlude 4 - Group
12. Affection (L'Amoureux) - Movement 6
13. Interlude 5 - Group
14. Mistaken Truth (Le Hérétique) - Movement 7
15. Finale
