Soms kunnen heruitgaves best nuttig zijn. In het geval van al lang en breed uitverkochte klassiekers bijvoorbeeld. Of van die in eerste instantie beperkt uitgebrachte briljante albums die pas later de erkenning krijgen die ze verdienen. Bij het album Nato Dal Fuoco van de Italiaanse band Satanel kan ik echter met de beste wil van de wereld geen reden verzinnen voor de dit jaar uitgekomen re-release.
Natal Dal Fuoco stamt uit 2007. Voorzover ik weet heeft het toen weinig opschudding teweeg gebracht en dat is geheel terecht. De Italianen spelen black metal op de bekende Scandinavische wijze, denk aan Darkthrone en alle andere overbekende bands, en doen dit ook nog eens op een bovengemiddeld saaie manier. Satanel slaagt er niet in om de muziek iets eigens mee te geven. In sommige gevallen kan onorginaliteit gecompenseerd worden door overtuigingskracht en goed spel, maar bij Satanel is hier absoluut geen sprake van. De productie is slecht. En dan bedoel ik niet slecht als in sfeervol en/of smerig. Nato Dal Fuoco klinkt veel te schel en enige vorm van interessante sfeer is ver te zoeken. Het zit allemaal saai en standaard in elkaar, niets weet je aandacht op positieve wijze te trekken.
Satanel is zo’n band die je maar beter weer gauw kunt vergeten. Hun werk heeft werkelijk niets belangwekkends te bieden ten opzichte van de vele bands die zich van min of meer dezelfde stijl bedienen. De kwaliteit van het gebodene laat veel te wensen over.
Tracklist:
1. Ignis
2. Nato Dal Fuoco
3. The Last Breath Of A Last Spirit
4. Aquila Aurea
5. Light Of Totalitarian Constellation
6. Fallen Angel
7. Marciare Sino Alla Morte E Cadere Sulla Via Dell'Onore
8. Spirit Of Elements
9. The Gate Of Nanna (Beherit cover)
