Op dit album zijn alle instrumenten echt en dus ook allemaal door Chapel ingespeeld en opgenomen. De muzikale richting van zijn werk doet me vooral denken aan een meer rockgeoriënteerde versie van The Mercury Program. Erg sfeervol, soms duister, maar toch ook altijd dat kleine sprankje hoop en licht. Het heldere stemgeluid van Chapel helpt daar een hoop bij, maar dat hij het ruiger aan kan doen bewijst hij met geweldige schreeuwen in bijvoorbeeld Feel Alive. Ambient meets Radiohead, Tori Amos en meer. Het blijft een progressieve rockplaat, dus het verplichte oosterse element mag ook niet ontbreken zoals we horen in Overhead.
Langzaam word je meegezogen in de persoonlijke ontdekkingsreis van Chapel. Bij ieder nummer iets dieper. Het bouwt op naar het meeslepende Hesitation Waltz, wat rustig begint, maar op het einde volledig los gaat in een enorme rockexplosie. Alleen voor dat nummer is dit album al een luisterbeurt waard. Net wanneer je na het vuurwerk van Hesitation Waltz aan het einde van Mutedenkt te zijn, word je verrast door het subtiele en gevoelige Falling From The Sun.
Toch is er ook een minpunt en dat schuilt in de manier waarop Chapel de muziek heeft opgenomen. Constant heb je het idee iets te missen. Dat zit hem er in dat je geen samenspel hoort, maar iemand die elk instrument voor zich op heeft genomen. Volgens mij komt dit dan ook beter tot zijn recht met een complete band. Dit gevoel van gemis maakt het album echter niet minder interessant bij een heldere zomeravond. Laten we hopen dat het Chapel nog enige tijd kost om zichzelf te leren kennen.
Tracklist:
1. Swing Of The Airwaves
2. Feel Alive
3. Porcelain
4. Black Over Gold
5. Overhead
6. Tidal
7. Rainbow Ruse
8. Hesitation Waltz
9. Falling From The Sun