Ook Necropolis zal het ongetwijfeld weer erg goed gaan doen. Wie deze band aan het werk hoort, zal geen moment denken met een band die al meer dan twee decennia actief is van doen te hebben. Sterker nog, de gretigheid en het enthousiasme spatten van dit album af en met ruim een half uur aan speeltijd weet Necropolis behoorlijk te overtuigen. De moddervette productie waarmee het album is gezegend helpt daar ook bij. Alleen het vrij stuurloze intermezzo The Seal is wat mij betreft weinig memorabel. Hoewel de eerste nummers op Necropolis stevig doorbeuken (met name het intense, korte Blast, dat zijn naam eer aandoet), overtuigt de band eveneens met logge midtempo-nummers die het niet van snelheid, maar van hun zware sound moeten hebben (Impure is daar een mooi voorbeeld van).
Bovenal klinkt Vader echter gewoon weer als Vader. De indrukwekkende strot van Piotr Wiwczarek is uit honderden herkenbaar en de band borduurt voort op de brute vorm van death metal met krachtige riffs en hier en daar flitsende gitaarsolo’s die de band al jaren tentoonspreidt. Necropolis is niet vernieuwend, nog bijster origineel, maar wél met liefde en enthousiasme gemaakt door een band die op een flinke dosis ervaring kan steunen. Bovendien klinkt Vader nog altijd energiek en vol overtuiging – en dat kan niet van iedere band die al zo lang actief is gezegd worden. Met Necropolis op zak zal de komende jaren dus weer menig podium onveilig gemaakt worden.
Tracklist:
1. Devilizer
2. Rise Of The Undead
3. Never Say My Name
4. Blast
5. The Seal
6. Dark Heart
7. Impure
8. Summoning The Futura
9. Anger
10. We Are The Horde
11. When The Sun Drowns In Dark