"Sumerian Daemons" is het zesde album van Septic Flesh, en het is een pracht van een plaat. Liefhebbers kunnen een album
verwachten dat harder en bruter is dan de directe voorgangers en daardoor deels teruggrijpt op de vroege Septic Flesh platen,
maar daarnaast een hoop bombasme en melodie laat horen. "Sumerian Daemons" is de ultieme som van bruut Death/Dark Metal
geweld, pakkende doch melancholische melodieën, 'dark & gloomy' keyboards en sfeervolle (gesampelde) koorzang.
En dat is nu juist wat Septic Flesh zo origineel maakt. Er zijn natuurlijk talloze zgn. Symfonische Black Metal bands die
Black Metal combineren met orkestrale klanken en koren, maar Septic Flesh heeft daar maar weinig mee te maken omdat de sound
z'n fundamenten heeft in duistere Death Metal en daardoor de symfonische elementen een geheel ander plekje in de muziek
krijgen. Zoals Symfonische Black Metal bands die elementen veelal gebruiken om melodie aan te brengen, gebruikt Septic Flesh
die elementen meer om de sound te verrijken en is het resultaat eerder dat de muziek ontoegankelijker en chaotischer wordt
(denk ook aan het werk van Anorexia Nervosa). In aanvulling op vette synthlagen en koren laten de heren in veel nummers ook
nog eens bescheiden electronische invloeden horen. Dit alles zorgt voor een verzorgd, vol geluid dat barst van de details,
wat het zeer de moeite waard maakt om de cd eens met headphones op te beluisteren.
Naast de nodige brute passages ("Unbeliever", "Faust") laten de Grieken ook het melancholische aspect van hun sound dikwijls
op de voorgrond treden. Bassist/Zanger Set'h kan af en toe met z'n half-zuivere zang en gesproken stuken een behoorlijk
depresieve sfeer opwekken. Vooral het nummer "Magic Loves Infinity" beschikt over een zeer melancholische 'vibe', en is het
muzikale equivalent van een neerwaartse spiraal die je pas uit het tranendal laat klimmen als het volgende nummer begint.
Naast het vocale werk dat ik net noemde, zet Set'h een volledig superieure, monsterlijke grunt neer die zeer veel indruk op
me maakt. De grunts zijn op een voortreffelijke manier in de mix geplaatst, waardoor zijn demonische stemgeluid de neiging
heeft om op gelijke voet te staan met bijvoorbeeld de gitaren en de keyboardpartijen. Bij de meeste (death) metalbands hoor
je dat de vocalen prominenter aanwezig zijn dan de overige instrumenten (wat overigens meestal goed werkt ), maar de Septic
Flesh sound bestaat qua intensiteit uit 25 procent gitaren, 25 procent drumpartijen, 25 procent keyboards en 25 procent
vocalen. Verfrissend en uniek. De productie is in z'n algemeen genomen uitstekend te noemen; courtesy of Fredrik Nordström
en z'n legendarische Fredman studio, die ditkeer duidelijk zijn best gedaan heeft om het geluid af te doen wijken van andere
Fredman-producties, en daardoor "Sumerian Daemons" (gelukkig) van een typisch Zweeds geluid berooft.
De dertien compositie's die dit album vormen zijn van erg hoog niveau. De meeste nummers kennen een spannende,
onvoorspelbare structuur en de songs kennen onderling een hoop variatie. Zo kent het briljante "Faust" een door een koor
gezongen intro die doet vermoeden dat er een slepend en melodieus nummer volgt, echter het tegendeel is waar en "Faust"
triomfeert als de meest gemene nekslag die "Sumerian Daemons" te bieden heeft. Een heel ander soort nummer is het
daaropvolgende "When All is None", dat zich openbaart als een melancholische mid-tempo Dark Metal-kraker met een excursie
naar de snellere regionen die Septic Flesh herhaaldelijk betreedt om de luisteraar op meedogeloze wijze een schop onder de
kont te geven. Het hele album barst van dit soort dynamische contrasten, en verveelt daardoor geen seconde.
Muzikaal is dit dus niets minder dan een meesterwerk. Ook een sterk punt vormen de teksten, die sterk aan de Mesopotamische
mythologie refereren en af en toe in de muziek reflecteren in de vorm van korte samples van traditionele instrumenten en
zang uit de Mesopotamische wereld. Het artwork is van de hand van de horror-kunst bedrijvende 'Azahoulos brothers', die
"Sumerian Daemons" van een uitstekende cover hebben voorzien.
Dit album kun je als liefhebber van sfeervolle extreme Metal beschouwen als een essentiële release. De Grieken hebben een overweldigend goed album afgeleverd, dat ik zonder een moment te twijfelen tot mijn cd van de maand benoem.
Tracklist:
1. Behold... the Land of Promise
2. Unbeliever
3. Virtues of the Beast
4. Faust
5. When All is None
6. Red Code Cult
7. Dark River
8. Magic Loves Infinity
9. Sumerian Daemon
10. Mechanical Babylon
11. Infernal Sun
12. The Watchers
13. Shapeshifter
