Een Amerikaanse thrash metal band die voornamelijk geïnspireerd is door Duitse genregenoten als Sodom, Kreator en Destruction? Het lijkt de omgekeerde wereld voor dit trio, dat voor het gemak precies dezelfde naam heeft als twee andere Amerikaanse death/thrash bands, maar een lekkere bak herrie kan men zeker maken.
Persoonlijk vind ik bands als Evile en Warbringer ondanks hun muzikale kwaliteiten op thrash gebied wat ‘safe’. Nocturnal Fear daarentegen klinkt gelukkig een stuk agressiever en overstuurder dan deze twee bands bij elkaar. Dit komt grotendeels door het aan Dave Lombardo (Slayer) en Gene Hoglan (Dark Angel) herinnerende drumwerk van Aggressor, maar ook de maniakaal schreeuwende/krijsende/gruntende zanger Necromodeus doet er een aardige duit in de zak bij. En wat is een thrash metal band zonder spetterend gitaarwerk? Al riffend en solerend laat Slave Hunter ons een spetterend staaltje ruig ronkend snarengeweld horen.
Ondanks dat de heren er eerlijk voor uitkomen sterk beïnvloed te zijn door onze oosterburen, blijven de Amerikaanse roots goed hoorbaar. Zo horen we op Out For Revenge een lekkere scheut Nuclear Assault en komt op Skull Splitter een band als Slayer stevig om de hoek scheuren. Maar de combinatie van ongekende agressie, het brede scala aan riffs en die zeer strak gespeelde chaos doet me nog het meeste denken aan zowel de oude als latere Dark Angel.
Nocturnal Fear speelt old school thrash op een stuk spontanere wijze dan bands als Evile doen, door net die extra stap in pure chaos te zetten en te bewijzen dat thrash zich nog steeds kan meten met de meer extreme genres als death en black metal. Code Of Violence is daarom ook een verplichte aanrader voor de mensen die thrash-revival met argwaan bekijken en al helemaal voor hen die deze wederopleving als een zegen ervaren.
Tracklist:
1. Code Of Violence
2. Line Of Fire
3. Rotting In Hell
4. Rising Hatred
5. Out For Revenge
6. Flamethrower Holocaust
7. Skull Splitter
8. Mind Control
9. Denims Demons
10. Path To Power
