Wat geboden wordt is pompende death metal met een flinke thrash inslag en zo nu en dan een melodie, zonder echter te mooi en In Flameserig te gaan klinken. Bands die als referentie zouden kunnen dienen zijn zonder meer Hatesphere, All Shall Perish en Heaven Shall Burn (maar dan duidelijk meer metal dan core). Misery Speaks speelt bijzonder strak en het vakmanschap is duidelijk te horen, alleen zou soms de zanger nog iets meer een eigen en wellicht origineler geluid kunnen ontwikkelen. Over het algemeen wordt het gaspedaal flink ingetrapt, maar er is ook tijd voor nuance, bijvoorbeeld in ingetogen middenstuk op Sentiment Is Missing. Of luister eens naar het aan Amon Amarth herinnerende Lay This Burden Down en het afsluitende Fall Of Envy.
Origineel is Catalogue Of Carnage geenszins, maar toch weet het album op alle fronten te overtuigen en hoor je dat de band bijzonder veel tijd aan de composities heeft besteed, zo blijf je bij elke luisterbeurt geboeid. Ook heb ik zo’n vermoeden dat deze band live staat als een huis (met heel dikke betonnen muren!).
Tracklist:
1. The Scavenger
2. Sentiment Is Missing
3. Guilty As A Sin
4. To My Enemies
5. Lay This Burden Down
6. Catalogue Of Carnage
7. Engraved In Stone
8. Sounds Of Brutality
9. Storm Of Ideals
10. Fall Of Envy
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=avatar}
