Muzikaal gezien bewandelt deze band een heel ander pad. INRI speelde immers atmosferische en vrij trage black metal met de nodige doom invloeden, terwijl ons hier een portie rauwe black death metal wordt geboden. In die mix heeft men nog de nodige moderne invloeden verwerkt. Het resultaat is helaas bedroevend. Opener 3 maakt gelijk duidelijk waarom. Gruizige en vrij irritante riffjes volgen elkaar in hoog tempo op, zonder dat er echt een vaste lijn te vinden is. De drums schijnen echt te zijn ingespeeld, maar ze klinken zo verdomde iel en eentonig dat ik me afvraag of er geen goedkope drumcomputer is gebruikt. De zang is het volgende minpunt. De zanger heeft nogal een geforceerde stem, waardoor het monotone gekrijs nogal op de zenuwen gaat werken. Qua structuur valt er ook het nodige aan te merken op het nummer, aangezien er vrijwel geen structuur aanwezig is. Men springt van de hak op de tak en slechts zelden is er een aanknopingspunt te vinden.
De nummers worden na de opener al niet veel beter. Slechts heel af en toe wordt een kil machinaal sfeertje geschept, maar vaak vervalt men daarna weer in rommelig spel. In Dying Motion kan aangewezen worden als beste nummer, maar ook hier valt er dankzij de matige productie weinig te genieten. Over het algemeen is er weinig positiefs te vinden op deze EP. Het enige positieve is misschien nog de bassiste die regelmatig een leuk stukje lompheid uit haar instrument weet te toveren.
Het is jammer dat het hier nu net een Nederlandse band betreft, want steun is zeker welkom voor de scene hier. Ik ben echter bang dat Deleterious met deze matige release niet op al teveel bijval hoeft te rekenen.
Tracklist
1. 3
2. Divine Interference
3. In Dying Motion
4. Quip 'n' Quail
5. Death is Just the Way I Composed It