Dat het niveau powermetal met thrash-invloeden hier niet hoorbaar is moge duidelijk zijn. Als je de lijst met invloeden bekijkt is dat ook overduidelijk. Wat wel jammer is, is dat met name de zang van de heer Alfonzetti niet krachtig genoeg is om deze composities naar het gewenste niveau te tillen. Het niveau is hoog genoeg, maar een Coverdale of een Dio die deze nummers zingt zou voor een veel krachtiger album hebben gezorgd. Kortom, ik mis zang met ballen en emotie.
Klinkt dat te negatief? Misschien wel. Muzikaal staat dit album als een huis, alhoewel ik geen uitschieters signaleer. Maar ook geen originaliteit. Mooi voorbeeld is Walk The Line; 100 procent Rainbow maar het komt er niet uit; laten we zeggen dat dit nummer op 80% zit. En helaas is dat het verhaal van deze cd. Het moet maar het kan nét niet.
Een luisterbeurt voor aanschaf kan mijns inziens dan ook zeker geen kwaad. Wie te cleane zang geen punt vind zal hier redelijk plezier aan kunnen beleven.
Tracklist:
1. The Only One
2. Pale Rider
3. Face Of An Angel
4. Pleasure And Pain
5. For Your Soul
6. Walk The Line
7.Thorn In My Side
8. Crawling
9. Until I See The Sun