Nadat ik was bekomen van het lachen om de bandfoto, de belachelijke bandnaam en de titel van dit album ben ik toch maar eens gaan luisteren naar de songs van deze Italiaanse band. Ze omschrijven hun stijl zelf als gothic metal in de stijl van HIM, maar eveneens hoor je power metal (Labyrinth-achtig) en symfonische rock invloeden terug in de sound van Vlad In Tears.

De songs zijn op zich nog wel redelijk, maar wat is dit toch kitscherig, overdreven pathetisch en bombastisch. En het sfeertje dat ze zelf mooi weten te verwoorden als ‘Italiaanse charme en romantica’ zou ik eerder het etiket ‘slijmerige stroop’ geven. Ik denk dat ik gewoon een te vrolijke en realistische jongeman ben, en geen depressieve tiener, om mij in de muzikale wereld van deze Italianen te kunnen wentelen. Zo genoeg gepraat, en nu moet ik nooit meer aan Vlad In Tears denken. En zeker niet meer aan de vocalen en de ‘pianokunsten’ van Kris. Wat is het leven toch mooi.

Tracklist:
1. Reveal
2. Dark Theoreme
3. Freedom From God
4. Woods Of Madness
5. My Curse
6. Briar
7. See Through The Darkness
8. As Snow We’d Fall
9. After The End
10. My Last Dawn