Vroeger was Labyrinth een band met een gouden toekomst, want deze Italiaanse band maakte toen zeer degelijke power metal. Albums als Return To Heaven Denied en Sons Of Thunder werden prima ontvangen door pers en publiek. Maar volgens mij is het sinds het vertrek van gitarist Olaf Thorsen alleen maar bergafwaards gegaan met de band. Zelf heb ik Labyrinth al lang uit het oog verloren sinds Sons Of Thunder en volgde de band alleen nog maar door de steeds negatiever wordende recensies te volgen.

Het is dan best een rare bedoeling als je de 'nieuwe' Labyrinth hoort spelen. Power metal lijkt met 6 Days To Nowhere nog wel de basis, maar er wordt zoveel andere shit doorheen gegooid. De band probeert innovatief te zijn door te strooien met een hele reeks andere muziekstijlen. Het pakt maar raar uit. Neem Lost, een ballad met sporadische blastbeats! Eerder vaag dan intelligent. Verderop heb je Come Together, een hardrock-deuntje. Best aardig, maar totaal anders.

Nee, ook ik vind de huidige versie van Labyrinth niks. Of je moet echt houden van geflipte composities en een uiterst gevarieerde stijl van nummers, dan is 6 Days To Nowhere iets voor jou. Toch jammer, want de band laat af en toch wel eens zien dat ze het kunnen, de power metal maken van vroeger. Maar wat ze in de toekomst ook gaan doen, laat ze een enigzins logisch album maken!

Tracklist:
1. Crossroads
2. There Is A Way
3. Lost
4. Mother Earth
5. Waiting Tomorrow
6. Come Together
7. Just One Day
8. What???
9. Coldness
10. Rusty Nail
11. Out Of Control
12. Wolves 'N' Lambs
13. Smoke And Dreams
14. Piece Of Time (2007)