Dit zwartgeblakerde duivelse werkje is verdomme één van de meest koude Black Metal releases die ik in tijden gehoord heb! Land van oorsprong: Frankrijk. Nehëmah werd in 1992 door zanger/bassist Corven opgericht, maar er verscheen pas een demo in 1995. De band wilde underground blijven en daarom werden er maar 166 stuks verspreid (666 stuks was kennelijk wat te optimistisch). Na een pauze van enkele jaren bracht Corven zijn band in 2000 weer tot onleven en werd het eerste album gerealiseerd. Daar heb ik de afgelopen dagen naar geluisterd en ook nu verzwart het de sfeer in mijn kamer, want dit is een werkje dat mijn oldschool hart sneller doet kloppen en mij doet verlangen naar de dagen van weleer. Toen Black Metal nog een obscuur genre was en bands als Mayhem, Darkthrone en Burzum de dienst uitmaakten.

Nehëmah is een band die, als de leden in Bergen hadden gewoond in 1990, zeker een aanbod had gekregen van Euronymous voor zijn Deathlike Silence label. Het geluid doet erg denken aan albums als Darkthrone's "A Blaze in the Northern Sky" en het debuutalbum van Varg Vikerness' legendarische band. Het gitaargeluid is erg iel en koud, de bas is nauwelijks hoorbaar, de riffs zijn simpel en melancholisch en de composities zijn lang en hypnotiserend.

Het eerste nummer na de intro, "Light of a Dead Star", barst, na enkele seconden ijzelend penetrerend gitaargeluid, los met een demonische krijs gecombineerd met het voor Black Metal zo karakteristieke drumritme. Dit gehele nummer wordt voortgedreven op meedogeloze blastbeats.
"Across the Landscape" heeft een gepaste titel meegekregen. In dit nummer komt haast geen blastbeats voorbij en het is een stuk langzamer dan de voorganger. Op een gegeven moment daalt het tempo zelfs dusdanig dat het een traag nummer wordt. Dit, in combinatie met de subtiele keyboards en de ijzige stem van Corven, roept bij mij sterke beelden op van een door de winter gekroond landschap dat op harde manier respect afdingt van haar bewoners. Dat een Franse band zo Noors kan klinken.

"In October Nightshades" is ook een vrij atmosferisch nummer (ik vind het altijd knap hoe zulke bands met niet meer dan een standaard uitrusting waanzinnige sfeerbeelden kunnen oproepen), voor het grootste gedeelte mid-tempo. Dit wordt halverwege het nummer overigens wreed verstoord door een afgrijzelijke blastbeat; iets wat je wel in meer tracks hoort. Nehëmah mag graag op een onverwacht moment de luisteraar verassen met zo'n ritmische aanval.
"Nehëmah in Vulva Infernus" begint met een rustig, aangenaam gitaarstukje dat al snel aan de kant gezet wordt voor de ijzige Nehëmah-sound. Het is een monotoon nummer dat vrij herkenbaar is doordat constant dezelfde deprimerende riffs te horen zijn. Deze riffs en het constante tempo geven het nummer een zekere Doom Metal kwaliteit en het is mijn favoriete track van de cd.
En dan duikt er zowaar een episch Black Metal nummer op. "I Will Sleep With the Dragon" klinkt gewoon wat grootser dan de andere nummers en dat komt voornamelijk door het snelle tempo en de.... tja, epische riffs (is er eigenlijk een synoniem voor 'episch'?). Halverwege slaat het nummer om en horen we wederom slepende passages. We horen ook zuivere zang van Corven die het nummer wat extra's geven.
"Misty Swamps" is het laatste nummer en klokt twaalf minuten. Het is een prima nummer, maar niet zo uniek als de twee vorige nummers en het was mischien geen slecht idee geweest om het album met "I Will Sleep With the Dragon" af te sluiten in plaats van deze.

Maar goed, Black Metal-minnend Frankrijk mag trots wezen op deze uitstekende band en ik hoop dat de heren van Nehëmah het respect krijgen wat ze verdienen en wat naamsbekendheid buiten de underground zou ook niet misplaats zijn. Mocht dat niet het geval zijn, zal het aan deze plaat niet gelegen hebben.

Tracklist:

1. The Witch Burns.
2. Light of a Dead Star
3. Across the Landscape
4. In October Nightshades
5. Nehëmah in Vulva Infernum
6. I Will Sleep With the Dragon
7. Misty Swamps
8. .In the Heat of the Flames