De verdere geschiedenis is bekend. Jon kwam in de bak te zitten vanwege een moord op een homosexuele Algerijn en had dus alle tijd van de wereld om na te denken over hoe het verder zou moeten met Dissection. Een gevangenis is natuurlijk een ideale plaats om een duister meesterwerk te scheppen dat zijn gelijke niet kent. Afgaande op interviews en persberichten konden we heel wat verwachten. Het 'zwarte' hart van Jon zou een lading anti kosmische zwartgalligheid op de wereld laten neerdalen wat nog nimmer was vertoond door een black metal band. De single van "Maha Kali" kwam uit en de reacties uit de metalwereld waren verdeeld. Was dit werkelijk het nieuwe geluid van de herboren band? Kan de band voortaan verder als een oprechte voortzetting van Dissection of dient Jon te naam aan te passen tot Deception?
Goed, het nieuwe album is gereed en heeft de titel "Reinkaos" meegekregen. Het album opent sfeervol in de stijl van een geniaal intermezzo als Feathers Fell. Echter wat daarna op ons onwetende luisteraars wordt losgelaten is wel het laatste wat we verwacht hadden. De vraag die opkomt is of we hier met "Beyond the Horizon" werkelijk te maken hebben met die beloofde diepzwarte uiting van kwaadaardigheid. Kalme montere gitaarriffs gaan hand in hand met matige zangpartijen en zijn verpakt in een droge gecomprimeerde productie.
Nog maar net van de schrik bekomen, kabbelt het album verder. Kabbelen is een precies juiste omschrijving, omdat de cd waarschijnlijk ideaal is als achtergrondmuziek. Waar zijn die majestueuze duistere sferen, die geweldige riffs en maniakale zangpartijen gebleven. Ik kan toegeven dat sommige nummers redelijk tot aardig zijn, maar een uitschieter ontbreekt. Zelfs In Flames weet vandaag de dag nog meer power en agressie in de muziek te stoppen.
Bij enkele nummers hoop ik tevergeefs op die langverwachte geniale climax, maar helaas eindigt het album een stille dood in het nog altijd drakerige Maha Kali. Alle arrogante aankondigingen en waarschuwingen voor de meest duistere plaat uit de geschiedenis van de metal kunnen op de schroothoop. Het album valt zwaar, maar dan ook zwaar tegen. Qua muziek zijn er best wat leuke solo's en riffs, maar de moeizaam voortslepende tempo's en het gebrek aan echte snelheden helpen niet echt mee .
Ik baal, deze langverwachte plaat valt tegen en had in feite nooit zo moeten worden uitgebracht. Er bestonden al twijfels of de twee voorgangers overtroffen zouden kunnen worden, maar dit is een werkelijk dieptreurige deceptie. Jon moet zich werkelijk maar eens gaan afvragen hoe (en of?) het verder moet met Dissection. Zelfs tussen de duizenden Zweedse melodieuze death metal bands van jaren terug zou deze plaat een tegenvaller zijn geweest.
Deze treurige review wil ik dan ook afsluiten met de volgende woorden:
De Zwarte Vlam van Azerate brandt niet langer..
Gedoofd en een stille dood gestorven..
Tracklist
1. Nexion 218
2. Beyond The Horizon
3. Starless Aeon
4. Black Dragon
5. Dark Mother Divine
6. Xeper-I-set
7. Chaosophia
8. God Of Forbidden Light
9. Reinkaos
10. Internal Fire
11. Maha Kali
