Hoewel oprechte interesse ook van invloed is. Stiekem.
Genoeg bla. Blek, dat had ik u beloofd. Blek is wat u gaat krijgen. Niet zomaar blek, maar ultieme blek. Kou, ruis, satan, u kent het wel.
Haemoth it is. Geen hoge koude Noorden maar hoge koude Zuiden, want Frankrijk is het thuisbasis van de heren Haemoth en Syht, die met z'n tweën deze überblacke toko runnen. Haemoth trekt het voortouw middeld snaren en vokalen, Syth volgt al drummend.
Haemoth (de band) is geen groentje op het gebied van blackmetal. Na talloze demo's volgen twee full-lengths en werd er eind vorig jaar de EP "Kontamination" uitgebracht. En "Kontamination", daar wil ik nu met u over gaan babbelen. In monoloog, welteverstaan.
"Kontamination" toont bepaald geen hap-slik-weg-muziek. De blackmetalvelden beslaan hedentendage zo'n een groot oppervlakte dat het aldaar gezaaide gewas grote verscheidenheid kent. Haemoth houdt de oogst met name simpel doch doeltreffend. Vanzelfsprekend staan de meest negatieve en zwartgallige zielvullingen en geestkronkels bij deze band centraal, maar Haemoth trekt geen toeters en bellen uit de kast om dit consumeerbaar te maken. Haemoth koestert de weinig-middelen-groots-resultaat-gedachtengang en werkt daar vanuit aan de muziek die u en ik o.a. op "Kontamination" kunnen terughoren.
Of deze opzet staat of valt is in geval van Haemoth kwestie van persoonlijke voorkeur. Een blekkie die van een heldere productie en duidelijk herkenbare noten smult, zal "Kontamination" één ruisbrei aan primitieve herrie vinden. Maar een complexe (of simpele) ziel die het juist bij deze ondoorgrondbaarheid zweert, daar wordt deze EP kind aan huis.
Feit is wel dat de productie erg karig is. Ongetwijfeld met opzet, want de hoge, schelle tonen en het krassende geluid zijn sfeermatig de dragers der "Kontamination". Het wordt zo net een oude, zwart-witte horrorfilm. Primitief en simpel, maar juist daardoor levensecht en angstaanjagend.
Hoewel de productie dus wel degelijk relevant is voor de band in dit opzicht is er wel veel water bij de wijn gedaan. Bij vlagen verzuipt Haemoth in eigen evilness en is er weinig van de muziek te horen dan enkel nauwelijks thuis te brengen, hard, irritant geluid. Ook de intermezzo's en stemloze muziekstukken duren soms wat aan de lange kant waardoor een onwennig oor de pijp aan Maarten zou kunnen geven. Soms moet er echt geduld opgebracht worden om ze af te luisteren en te doorgronden, daar de muziek opzich vrij simpel is. Voor de meesten zal dit ook geen muziek zijn om uren naar te luisteren.
Maar, wie deze diepe, donkere wateren vanaf de juiste pier weet in te duiken zal er naar hartelust in kunnen ronddobberen. De kille intro "Soiled" brengt deze wateren al langzaampjes in beroering en verandert de EP met de opvolger "When The Blood Turns Black" in een genadeloze draaikolk. Een erg sterk nummer met een verrassende rustpauze in de tweede helft. De instrumentale "Poisoned Mind" had wat mij betreft achterwege gelaten kunnen worden. De opzet is aardig maar had beter als korter tussenvoegsel gebruikt kunnen worden. Drie minuten is al met al toch wat te lang.
Voor de gevorderde blekkies met fatsoenlijke geluidsdragers is deze band wellicht iets om op te nemen. Overigens bevat de EP nog 3 bonustracks, de promo's werden gemakshalve overgeslagen.
Tracklist
1. Soiled
2. When The Blood Turns Black
3. Kontamination (Nothing But Hatred)
4. Poisoned Mind
5. Famished
6. Stigma Diabolikum
