Hearst weet namelijk als geen ander hoe spannende funeral doom moet klinken. Zijn split releases met Uncertainty Principle en Moss spreken voor zich. Let wel: Het aandeel van meneer Rottinghouse mag niet onderschat worden. Als oprichter zijnde is WotR immers min of meer zijn kindje, en de sfeervolle sound steunt voor een groot deel op zijn ziekelijke vocalen en mysterieuze keyboardklanken.
Wat WotR opvallend maakt is de horror-achtige sfeer die de muziek ademt. Duistere keyboards en zeer repetitieve pianomelodieën schetsen sfeerbeelden vergelijkbaar met visualisaties van gotische horror, maar doen ook denken aan de soundtracks van horrorklassiekers uit de late jaren ’70 en vroege jaren ‘80. Alsof John Carpenter met funeral doom aan de haal is gegaan.
Neem daarbij de vervormde vocalen van oom Rottinghouse, de gruizige gitaarklanken van Hearst, vormgegeven in een aantal uitgestrekte, spannende composities, en je hebt een zeer fraai album vol griezelige late night horrordoom.
All ye who enter...
abandon hope.
Hear the faded whispers...
of the Wraith of the Ropes.
Tracklist:
1. Chamber of the Wraith
2. Final Reflection
3. Lake of Decay
4. Alone
5. Death Bed
6. Snow Dragon
