Nu, 3 maanden later, herdenken de Vaders hun compaan en collega met een LP die de naam "The Art Of War" heeft meegekregen. U ziet het, beste lezer, geen geween, geen zak en as, maar oorlog, kogels, bloed en dood. Na alle tegenslagen ontketent Polens bekendste death metalband haar diepste venijnen. De kriegmachine is gesmeerd en de band gaat de strijd aan met alles wat los en vast zit, als er maar te strijden valt. En tegelijkertijd speelt Vader ook handig in op werelds grootste probleem, hedentendage. Het mes snijdt zodoende aan meerdere kanten, en reken maar, reken maar, waarde lezer, dat het mes snijdt. Reken maar van yes.
Sterker nog, van "The Art Of War" kan met gemak gezegd worden dat dit het meest extreme is wat de band tot nu toe heeft uitgebracht. Slechts 4 nummers, dat is de oogst (afgezien van een intro en een intermezzo), maar de oogst is deze keer voldoende om een heel volk mee te voeden, vis en brood worden overbodig. Vader's tunes of war reiken ver en klinken hard. De 4 nummers die de LP rijk is zijn snel, genadeloos en net zo doeltreffend als een leeggeschoten machinegeweer. Dat laatste, daar doen de drums op "The Art Of War" overigens zeer sterk aan denken. De nieuwe drummer Darek (die Vader voor Docs dood ook al live ter zijde stond) drukt met zijn drumgeluid een duidelijke stempel op de band. De drums razen, beuken en knuppelen een gat in elk trommelvlies maar klinken tegelijkertijd minder massief dan voorheen. Vader is hiermee een pijlsnelle band geworden die de luisteraar vliegensvlug weet te overrompelen.
Ook de artwork verschilt aanzienlijk met die van de voorgaande platen. De wezens die de visuele kant van de plaat domineren doen erg aan de "machines" uit "The Matrix" denken en sluiten daarmee naadloos op het thema en de inhoud van de plaat aan. Evenals de huiveringwekkende intro waarin onder de begeleiding van onheilspellende muziek heel wat kogels worden afgevuurd.
Hoewel de innovatieve progressie dan ook Vader bereikt lijkt te hebben klinkt de band verder gewoon weer als "Vader". De vertrouwde solo's blijven natuurlijk niet achterwege, hoewel ze duidelijk terrein hebben moeten inleveren voor het beukgeweld. En ook de herkenbare stem van Peter, zijn manier van vocaliseren en de ritmische opbouw van de nummers zijn niet weg te denken uit het Vaderkamp. Vader zal eigenlijk altijd wel Vader blijven, hoewel deze EP wellicht ook mensen weet te bereiken die voorheen weinig van Vader moesten hebben.
Sowieso doet elke death metal liefhebber er goed aan om zich de oren vol oorlogslood te laten pompen. En ondertussen kijk ik halsreikend uit naar de komende full-length van Vader. Want als deze ontwikkelingen worden voortgezet zou het zomaar zo kunnen zijn dat Vader het beest weer in ere herstelt. En dat zou beslist geen slechte zaak zijn.
Tracklist:
1.Para Bellum
2.This Is The War
3.Lead Us!!!
4.Banners In The Wind
5.What Colour Is Your Blood
6.Death In Silence
7.This Is The War (videoclip)
