Natuurlijk blijkt dat in de praktijk allemaal wel weer mee te vallen. Zanger Summoner probeert weliswaar zo veel mogelijk zijn idool Abbath te imiteren (en – toegeven – hij brengt het er al met al nog niet eens zo slecht vanaf), maar daar houdt de vergelijking wel een beetje op. Resuscitator haalt namelijk nergens echt het niveau van zijn onsterfelijke Noorse genregenoot.
Desondanks is A Warrior’s Death zeker geen slecht album. De band wisselt agressie en melodie op redelijk overtuigende manier af, waardoor het album in ieder geval over de gehele lengte blijft boeien. Zo begint het nummer Legions from the Past verrassend genoeg nog met een heerlijke thrash-riff, om vervolgens in een vurig uptempo-nummer over te gaan, terwijl een nummer als Father of Obscurity meer midtempo-passages bevat, waardoor een wat dreigende sfeer wordt gecreëerd.
A Warrior’s Death blijkt alweer het vijfde album van deze band te zijn. Liefhebbers van Immortal kunnen dit album wellicht een kans geven vanwege de vocalen en in feite zullen de meeste liefhebbers van black metal dit schijfje wel binnen kunnen houden, maar desondanks zal Resuscitator vrees ik genoegen moeten nemen met een positie aan de zijlijn. Het materiaal op dit album is namelijk aardig en al met al zeker goed voor een ruime voldoende, maar simpelweg te onopvallend om écht potten te gaan breken.
Tracklist:
1. In the Night’s Silence
2. Blessings of Satan
3. Legions from the Past
4. Father of Obscurity
5. Messengers of the Immortal Throne
6. Initiation
7. As We Conquer
8. Blackened Sky